Ter nagedachtenis aan mijn favoriete striptekenaar Jan Kruis die vandaag is overleden. Alle Jan, Jans en de Kinderen-strips heb ik wel 1000x gelezen en nog steeds kan ik er geen genoeg van krijgen! Op Twitter probeert men #poepaanjeschoen trending te krijgen en ik doe graag even mee! De afbeelding hieronder vond ik op internet, maar zal ik snel vervangen door een foto van de bladzijde waar deze strip op stond.
De eerste wedstrijd van het seizoen was een uitwedstrijd en ook nog eens op een zondag. Na een wat falende navigatie, waren de coaches ook aangekomen. Uiteindelijk keurig op tijd, bleek, want ook al was het nog vroeg in de middag, de planning van New Stars was al uitgelopen met een half uur. En dat terwijl wij stonden te popelen om te beginnen!
Ik dacht alle meiden raak gekiekt te hebben, maar zie nu dat Rana er niet op staat! Zij hoort er natuurlijk ook bij!
In het tweede kwart lag de focus nog meer op die verdediging. En dat was meteen terug te zien in het aantal punten van New Stars. Waar zij ons in het eerste kwart met 24 punten achterlieten, kwamen ze er nu slechts vijf keer door. Ruim de helft minder! We gingen de rust in met een goed gevoel.
Ruststand: 35 – 15
Voorhout, Forwodians. 84-26
De tweede helft van de competitie is weer begonnen. Ondanks dat we iets gezakt zijn in klasse, valt de tegenstander ons tot nu toe wederom tegen. Ze zijn wat ouder, groter, feller, balbehendiger en spelen al langer in U14. Pittig dus.
Zo ook deze week weer. De lengte was dit keer niet echt een probleem en bovendien hadden wij ook een lange dame mee. Charlotte maakte haar officiële debuut bij ons en daar zijn we heel blij mee!
En vanaf het eerste kwart merkten we het alweer. We liepen een beetje achter de feiten aan. Het spel van de Forwodians ging ons te snel. De dribbelaars konden we maar nauwelijks bijhouden en onze plekjes op het veld konden we niet echt vinden.
In een time-out vertelde Jacob wat de aandachtspunten waren. Die verdediging moest dicht. Het kwam iets te vaak voor dat we aan het kijken waren hoe de tegenstander probeerde te scoren. Want of dit voor de Forwodians gewoon was, of ze hadden hun dag niet, ze schoten niet echt lekker. Omdat ze wel vaak de rebound hadden, konden ze het keer op keer proberen.
Ons lukte het gewoon niet vaak om een aanval goed af te maken. We probeerden onszelf als een gek vrij te lopen, maar dit lukte maar nauwelijks. Wat ik wel heel goed vond was dat we echt probeerden de aanval vanaf de kop op te zetten, in plaats van alsmaar de hoek in te duiken. Een mooie vooruitgang qua aanval!
Na twee zware kwarten hadden we even rust. Ons was het slechts vijf keer gelukt om de bal in het netje te krijgen. En dat terwijl Forwodians dit wel 20 keer lukte. Niet echt een uitgebalanceerde tussenstand dus.
Het was echt niet dat de meiden het niet wilden. We zijn erg gefocust op de bal. Die willen we gewoon erg graag hebben. Geen slechte eigenschap natuurlijk, maar het gevaar schuilt erin dat we onze man een beetje laten gaan. En dat gebeurde wel erg vaak, helaas. We spraken af dat we vanaf nu keihard man to man zouden gaan verdedigen. En we stelden twee doelen. Forwodians mocht in totaal niet meer dan 75 punten maken (bij rust hadden ze er 40). Wij zouden daarentegen proberen boven de 20 uit te komen. Twee haabare doelen, vonden we.
Zo gezegd, zo gedaan.
De eerste minuten van het derde kwart lukte het aardig. Met enige aanmoediging vanaf de bank, bleven we inderdaad bij onze man en lukte het zelfs om een aantal keer de bal af te pakken en scores te maken. Mooi samenspel! Het koste de meiden wel erg veel energie en na 5 minuten zakten we helaas weer in ons oude patroon.
In het vierde kwart begonnen we weer ijzersterk. De meiden kunnen het dus wel! Forwodians hadden duidelijk moeite met onze strakke verdediging en ik zag in de Dunckers-gezichtjes dat ze hier best wel trots op waren. Wij lieten weer een paar mooie acties zien en daarmee was doel 1 gehaald: De magische grens van 20 punten was bereikt! Yes!
Nu nog de Forwodians onder die 75 houden. Ze zaten al in de 60 dus dat werd een uitdaging. Het was pittig. We waren een beetje geintimideerd door hun felle spel en daardoor lieten we het weer een beetje hangen. De ene na de andere open lay up konden ze maken en voor we er erg in hadden, was de 75 overschreden.
Ondanks dit lukte het ons om nog een paar aanvallen mooi af te maken. We keken goed naar elkaar en daarmee wisten we toch nog onze eindscore op te werken tot 26!
En toen zijn we de minuten maar gaan aftellen. We waren op. Gedurende de wedstrijd zijn we in het aantal scores per kwart omhoog gegaan en daarmee hebben we echt vooruitgang laten zien. Alleen die verdediging. Daar gaan we de komende trainingen flink aandacht aan besteden. Tot de meiden er gek van worden!
Eindstand: 84 – 26
Een nieuw seizoen. Een nieuwe leeftijdsklasse. Nieuwe (strengere) regels. Alles nieuw. Daar hadden we al een beetje rekening mee gehouden door t/m de zomervakantie door te trainen. Zo konden we wennen aan een grotere bal en hogere baskets.
Ons debuut vond plaats in Amersfoort bij de Crackerjacks. Een club waar we vorig seizoen twee maal van hebben gewonnen. We waren op tijd, maar later dan gewenst, omdat de sporthal in een nieuwe wijk ligt die nog in aanbouw is. Het was dus even zoeken. Snel even kort warmlopen en een peptalk. De meiden van Crackerjacks waren best wel groot…
Fedra en Kiki waren nog herstellende van een week Texel met school, dus zij startten op de bank. Dania, Ida, Lies, Malou en Jara beten het spits af.
En in de eerste minuten bleken ze niet alleen groter, maar ook snel en een stuk behendiger met de bal dan wij. We werden overrompeld door een flinke achterstand in het eerste kwart. Dit was even andere koek en dat viel de meiden best wel zwaar.
Het tweede kwart zou nieuwe kansen geven. We wisten Crackerjacks in de eerste vier minuten bij hun basket vandaan te houden. Wij waren de eerste die scoorde! Yes! Die is binnen! Maar helaas viel er na de 4e minuut weer een regen aan tegenscores. Wat moesten we nou?!
In de rust kwam Fedra naar me toe met de volgende peptalk: “Weet je, als we gewoon even 27x scoren, dan staan we eigenlijk weer gelijk…” Ik vond haar ambitie aandoenlijk.
Halverwege het derde kwart besloot ik dat we niet meer op de mannetjes gingen letten tijdens het verdedigen, maar ons alleen gingen focussen op het terugzakken in de verdediging. We waren namelijk langer op zoek naar onze man (waar is ze? En wie verdedigde ik ook alweer?) dan dat een aanval van Crackerjacks duurde. Door niet op de man te letten, hoopte ik dat ze beter de aanval konden verstoren.
Het leek een beetje te werken. Er werd door Crackerjacks minder gescoord en het lukte ons zelfs om er een aantal keer door te komen. Als we snel doorpassen en niet teveel twijfelen of afwachten, dan lukte het eigenlijk best wel!
In het laatste kwart brak het ons allemaal op. De meiden van Crackerjacks waren zo groot, zo snel en zo goed. We hadden alles al gegeven en we waren er wel klaar mee. Toen het eindsignaal klonk, waren we opgelucht. Het was klaar. Het scorebord loog er niet om. We waren keihard ingemaakt… Ik dat we een goeie indruk van het niveau hebben gekregen. Dat wordt hard aanpoten deze competitie.
Het is pas de eerste wedstrijd en we gaan veel trainen op snelheid, doorpassen en verdedigen. Ik weet dan zeker dat we gaan groeien en de volgende wedstrijden veel beter aankunnen!
De eindstand? Vooruit: 94-10.
Maar hee, de 100 punten hebben ze niet gehaald!
Toch nog even een teamfoto!
7 maart 2015 – Crackerjacks MU12-2, Amersfoort
Over de vorige wedstrijd is geen verslagje geschreven… En dat is eigenlijk een beetje bewust gedaan. We hadden vakantie en daardoor mistten veel spelers en daarnaast hadden we ook niet echt onze dag. Wat ik er nog wel even over wil zeggen is dat Sven debuteerde die wedstrijd en hij wist ook meteen als eerste te scoren! Dat is natuurlijk wel even het vermelden waard.
Dan de wedstrijd van zaterdag 7 maart. Op deze zeer zonnige dag mochten wij naar Amersfoort om te spelen tegen de Crackerjacks. Een meidenteam. We waren met een flinke ploeg. Maar liefst 11 Dunckers-leden liepen een warming up!
Na wat high fives en een flinke yell kon de strijd beginnen. Omdat we nog wel eens vergeten voor de rebound te gaan, sprak ik met het team af dat ze onder de basket sowieso de handen omhoog moesten houden. Ongeacht welke basket dat was. Deed iemand dat niet? Dan kostte dat het team 1 push-up. Ik stond klaar om te gaan tellen!
De eerste pushup is verdiend… Alleen Laurens laat die handjes zien!
En dat had effect! De handen werden massaal in de lucht gehouden en daarmee hadden we niet alleen af en toe de bal te pakken, we vormden ook nog eens flink wat dreiging! De meiden van Crackerjacks raakte hier een beetje van in de war. En daardoor wisten wij in de eerste drie minuten te voorkomen dat zij scoorden. Het was Jara die in diezelfde minuut onze openingsscore verzorgde.
Crackerjacks liet het er niet zomaar bij zitten en kwam in twee minuten tijd op een voorsprong. Het werd spannend! Wij zaten bovenop de bal, pakten rebounds en Anna wist er toen door te komen en de basket te raken. Vrijwel direct daarna werd er een fout op Kiki gemaakt. Met twee prachtige vrije worpen wist zij ons weer gelijk met Crackersjacks te krijgen.
Een voorspellende gave van XU12?
Wat waren we goed bezig! Er waren inmiddels wel al drie push-ups “verdiend”, want nog steeds zag ik niet alle handjes in de lucht. Dit zette de boel op scherp. Er werd gevochten om de bal, gedribbeld, pogingen tot scoren gedaan. Wederom was het Jara die de basket vond en ons op een voorsprong bracht. Crackerjacks stak hier een stokje voor. Twee keer kwamen ze ons voorbij. Malou zorgde er op haar beurt weer voor dat we met een kleine voorsprong de rust in konden gaan. Ze scoorde maar liefst twee keer achter elkaar!
Ruststand
Nou kwamen we op ons kritieke punt. Na de pauze zijn de meesten er vaak een beetje uit. Jacob hield iedereen bij elkaar en er werden nog even flink wat lay-ups gelopen. Hierdoor bleven we warm en hopelijk ook scherp.
Toch waren we ook al wel een beetje moe. Dit resulteerde in vijf punten voor Crackerjacks en nul voor ons. Gelukkig wisten wij weer wat in te lopen, want Kiki en
Laurens scoorde allebei! Kiki zelfs een driepunter, maar de scheids gaf dit niet door aan de tafel, helaas. Jacob en ik waren het erover eens dat dit toch echt een drietje was! We stonden weer met één puntje voor! De spanning was om te snijden!
Helaas wist Crackerjacks er toch nog een aantal keer door te komen en dreigden erg uit te lopen. Kerem vocht een paar keer goed voor zijn plekje en er werd een fout op hem gemaakt. Gek was wel dat Sven degene was die de vrije worpen nam. Hoe dit precies kan, weet ik niet. Het maakt ook niet zoveel uit, want hij schoot er eentje raak! Zo hebben Sven en Kerem toch goed samengewerkt!
Sven (boven) en Kiki nemen vrije worpen
De laatste allesbeslissende periode brak aan. Het was nog mogelijk! Slechts driemaal hoefden we te scoren, dan stonden we voor. Ik beloofde het team dat wanneer zij zouden winnen, ik het aantal push-ups (inmiddels 5) zou halveren. Dit zagen ze wel zitten. Nog eenmaal een keiharde yell en we gingen er voor!
En wat vochten we hard! We zaten er bovenop en het lukte Crackerjacks niet goed meer om ons voorbij te komen. Ook zij vonden het superspannend! Kiki was de start van een kleine reeks scores! Fedra volgde al gauw. En we werden gek! We stonden gelijk en we trokken nog even twee minuten alles uit de kast! En ja hoor! Jara nam het beslissende schot! Nog even een minuutje alles op alles om Crackerjacks niet meer te laten scoren en toen…. Klonk er een fantastisch geluid… Namelijk het geluid van een zoemer! De wedstrijd was afgelopen en de score gaf nog steeds aan dat wij voor stonden! We hadden gewoon gewonnen!
Het geluk kon niet op! Snel voor het scorebord een foto! Onze eerste wedstrijd gewonnen! En zo terecht. Er is keihard gewerkt. En wat ben ik onwijs trots op alle 11 de spelers! Want ook al heeft niet iedereen gescoord, we hebben allemaal meegewerkt aan dit mooie resultaat! In één klap verdwenen alle andere wedstrijden als sneeuw voor de zon.
De eindstand! Het staat er echt!
Plus twee hele dikke duimen van Jacob en mij!
En de push-ups? Dat waren er inmiddels 6. Beloofd is beloofd, deze mogen door de helft. Dus drie push-ups per persoon!