De ochtend begint met een glaasje vers geperste sinaasappelsap, twee besmeerde crackers en het NOS Journaal. Na drie herhalingen besluit ik verder te zappen. Ik blijf even hangen bij Hart van Nederland omdat er een live verslag is. Net wanneer ik denk dat het ernstig is, komt er naar voren dat het gaat om een schutting van de ene buur die over het erf van de andere buur loopt. Een drama waar zeker live verslag van gedaan moet worden. Mensen! Is het echt nodig om heel Nederland hiervan op de hoogte te stellen? Ik vind van niet. Ik vind dat het tijd wordt dat er een zapp-politie wordt ingeschakeld. Iemand die in de gaten houdt wat er zoal op de televisie verschijnt en daar bijvoorbeeld een keurmerk aan vastplakt. Ik stel me bij deze kandidaat.

Door Wendy Segaar

Wie is de Mol?

Vanaf 1990 is het eigenlijk allemaal begonnen. De ene na de andere zender werd aangemaakt. En de ene zender had nog een beter concept dan de andere. RTL4, RTL5, SBS6, NET5, Veronica (later verandert in Yorin en uiteindelijk RTL 7) en om het maar niet te hebben over Talpa. De eerste reeks heeft een mooi plaatsje gevonden in de harten van de Nederlanders. De laatste heeft veel stof doen opwaaien. Meneer de Mol dacht wel even een nieuw zendertje op te richten. Je moet wat met je geld. Even alle grote namen bij andere omroepen wegkopen en binnen no-time zou hij dan de grootste zender van Nederland zijn. En van iemand die zoveel verstand heeft van televisie, zou je toch verwachten dat hij weet dat programma’s zich moeten ontwikkelen. Dat mensen moeten wennen aan nieuwe concepten. Helaas, er heerste ongeduld. Programma’s die niet werkten na een week, werden weer van de buis gehaald. Er waren eigenlijk twee dingen die ik leuk vond aan de zender Talpa. Ten eerste is het begonnen op mijn verjaardag. Stel je voor dat het een succes geworden was, dan was die dag toch een historische dag in de geschiedenis. Altijd leuk. Ten tweede, de serie van Speyk was erg goed. Daar heb ik oprecht met plezier naar gekeken. En nou kan ik alle programma’s wel gaan opsommen, maar het valt maar op één manier samenvatten: De rest was een drama.

Sterren begeven zich op glas ijs

De afvalraces zijn een groot succes. De eerste was natuurlijk Big Brother. Een totaal nieuw programma. Een aantal mensen in een huis gestopt en totaal afgesloten van de buitenwereld. Het concept is iedereen wel bekend. Het is een echte wereldhit geworden. Na dit programma vielen de afvalraces uit de lucht. En eigenlijk is daarna niemand meer vernieuwend geweest. Alles draait tegenwoordig om de beste, de mooiste, de grappigste, de vervelendste, de beroerdste, de zieligste, de knapste, de slimste of de slechtste. Eerst was het de gewone Nederlander die er voor viel. De laatste jaren zijn het ook de zogenaamde BN’ers die er voor (af)gevallen zijn. Sterren dansen op het ijs. Dancing on ice. Twee identieke programma’s, op hetzelfde tijdstip, maar dan op verschillende zenders. Waarom zou je dat doen? Het is toch belachelijk om op deze manier je zendtijd te vullen? Doe het dan òf samen, òf allebei op een totaal ander tijdstip. Of, misschien zelfs nog wel beter, gewoon allebei helemaal niet. Het wordt tijd dat er een einde komt aan al het uitmelken van de afvalraces.

Een zondagavond. Ik ben gezellig bij mijn ouders en hang voor de TV. “Nou, wat gaan we kijken?” vraag ik. Ik hoor mijn vader vanaf z’n laptop mompelen dat het hem niet zoveel uitmaakt. Mijn moeder maakt een rondje langs alle zenders. Ze blijft even hangen bij Tegenlicht van de VPRO. “Is dit live?” vraagt ze dan. “Geen idee.” antwoord ik. Ze zappt naar RTL5 en vervolgens weer terug. “Zie je wel, dat is hetzelfde!” concludeert zij. We luisteren goed naar wat we horen en vergelijken het door heen en weer te zappen. Een mooi idee, zo ten tijden van de subsidieverdeling onder de omroepen. Dit hebben we een uur lang volgehouden onder het genot van een kopje koffie.

Kwaliteitswijzer

Om de boel te kunnen nagaan zijn er een aantal personen nodig die zich ontfermen over de programma’s op de verschillende zenders. De zapp-politie. Het mooiste zou zijn, dat er voor elke zender een aparte ‘agent’ aangesteld wordt. Deze houdt in de gaten welke programma’s door mogen en welke niet. Op deze manier wordt de kwaliteit van de zenders goed in de gaten gehouden en hoeven we ons geen zorgen te maken over de vervuiling van de kabel. Een prima idee, dat volgens mij goed te realiseren is. Ik zit in ieder geval al klaar met mijn kladblokje. Voldoet een programma aan de vastgestelde eisen (op het moment van schrijven waren deze nog niet bekend)? Dan krijgt het programma een zogenaamde Kwaliteitswijzer. In de televisiegids zal dit met een icoontje aangegeven worden, zodat de kijker weet wat voor prullaria of schoonheid hij of zij op zich afgevuurd krijgt. Een simpele, maar effectieve oplossing. Voor degene die de programma’s waardeloos vindt, is er van te voren een waarschuwing afgegeven en voor degene die even behoefte heeft aan hersenloos vermaak juist een tip. Ik zeg: Kom maar op!