Kiruna; sleeën, snowmobiles en Stig

Ik denk dat het weinig mensen is ontgaan, maar afgelopen weekend heb ik met een groep medestudenten de Poolcirkel een bezoekje gebracht. Om precies te zijn het plaatsje Kiruna. Op school hingen al een tijdje posters met een aanbieding voor studenten om een tweedaagse Nothernlights-tour te doen. Omdat dit een unieke ervaring en een echt must is, hebben we een tripje georganiseerd.

Afgelopen donderdagavond zijn we vertrokken vanuit Sundsvall. Het zou een treinreis van 13 uur worden, dus flink vermoeiend. Het eerste stuk werd per bus afgelegd. Geen probleem, we hadden de dikste pret, al vonden de medepassagiers dat iets minder geloof ik. Een hoop ge-sshht, gezucht en gegrom later, kwamen we aan in het dorpje LÃ¥ngsele. Hier moesten we de trein pakken richting Kiruna. Helaas had deze een half uur vertraging, maar dat mocht de pret niet drukken, dus we zijn ijspegels gaan tellen. De temperatuur was tijdens de busrit al gedaald tot -23, dus dat zou wat beloven in Kiruna.

090219_kiruna1
De temperatuur in de bus

Eenmaal in de trein bleken al onze gereserveerde plaatsen al in beslag genomen te zijn door een hele zooi Chinezen en Singaporen. Myrte en ik hebben ons maar gewurmd in een andere stoel. Ik had zo’n éénzitsplek, wat me eigenlijk wel goed bevallen is. Kijk, lekker slapen is anders, maar ik heb aardig wat uurtjes kunnen pakken. Ik werd in ieder geval uitgerust wakker. Dat is maar goed ook, want we hadden een druk programma.

De laatste kilometers naar Kiruna waren geweldig! Zo’n mooi sneeuwlandschap! Dit is dus waar de Kerstman woont! Lucky him! Helemaal mooi omdat er flink wat blauw in de lucht te zien was. Klikkende geluiden van camera’s waren dan ook niet weg te denken.

090220_kiruna2
Het land van de Kerstman

Helaas arriveerden we wel een uur te laat in Kiruna. Na wat kiekjes voor achter, naast, langs in en om het station was het dan tijd om het hotel op te zoeken. Omdat we het adres vergeten waren (ja inderdaad, superhanig…), hebben we het adres gevraagd in de touristinformation. We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat informatie in te winnen over het Icehotel. Heel makkelijk te bereiken, dus dat kwam mooi uit!

090220_kiruna3
Groepsfoto!

090220_kiruna4
In de tourist information

Als eerste zijn we de bagage wezen droppen in het hotel. Onze mazzel was dat we meteen in konden checken. Eigenlijk kon het pas vanaf 14:00 uur, maar de kamers waren al klaar. Mooie ruime kamers en gratis sauna, het avontuur kon nu al niet meer stuk.

090220_kiruna5
Let vooral even op de leuke rendier-dekentjes

Na een klein half uurtje relaxen op de kamer werd het tijd om te vertrekken. Onderweg werd er een hotdog gehaald en liepen we op ons gemak naar de bus. We keken onze ogen uit naar de hoeveelheid sneeuw en het uitzicht. We keken uit op een gigantisch gebergte, wat een mijn bleek te zijn. Het was goed koud! Gelukkig waren we daar op gekleed. Ik had mijn thermobroek, een joggingbroek en mijn skibroek aan, met daarboven mijn thermoshirt, een vest, nóg een vest en mijn jas. Een soort kolletje met daaromheen mijn sjaal, een muts en twee paar handschoenen over elkaar heen. Ik voelde me aardig een michelin-mannetje (Gelukkig hielp Martijn me regelmatig herinneren dat ik “zo’n poepje” ben).

Het Icehotel was zelf erg indrukwekkend. Een heel hotel van sneeuw en ijs gemaakt. Je kon er ook overnachten, maar dat lieten we maar even voor wat het was. Alle kamers hadden een eigen thema en waren gemaakt door verschillende kunstenaars uit de hele wereld (ook Nederlanders). Blokken ijs waren uitgehakt tot een kunstwerk, er was mooi met licht gespeeld en natuurlijk stonden er bedden. Over de matrassen lag een rendiervel. Het lag niet eens verkeerd, op het feit na dat het best wel koud was. Het lijkt me een hele ervaring om er te slapen, maar ik denk dat ik de kou niet zou overleven.

090220_kiruna7
Koud!

090220_kiruna8
Een greep uit de kamers (klikbaar)

Na het bezoek was het natuurlijk tijd voor een Fika. Even heerlijk opwarmen met een warme chocolademelk. Zonder slagroom, want dat serveren ze hier zonder suiker en dat vind ik dus echt niet lekker. Aan het eind van de middag gingen we terug naar het stadje en sloten we de dag af in de pizzeria. Goed gegeten en daarna terug naar het hotel om de sauna eens uit te proberen. Voor mij was dit een geheel nieuwe ervaring, die zeker voor herhaling vatbaar is! Man, wat is dat lekker! Toen we later weer op de kamer waren en mijn hoofd mijn kussen raakte was ik in één keer vertrokken. Datzelfde gold voor Nynke geloof ik.

Dogsledgetour

Na een hele diepe slaap werden Nynke en ik helaas bruut gewekt door de wekker. Althans, ik werd gewekt door de wekker en Nynke door mij 😉 . Tijd om op te staan, in te pakken, te ontbijten en weg te wezen! We hebben het ontbijtbuffet goed leeggehaald geloof ik. Fruit, groenten, 400 soorten muesli, broodjes, natuurlijk knäckebröd, diverse sapjes, melk en last but not least: wafels! Heerlijk! We wilden ook nog een illegaal lunchpakketje maken, maar helaas werden we te strak in de gaten gehouden. De enge ogen van de mevrouw deed ons ertoe besluiten om maar gewoon braaf te zijn. Om niet te verhongeren hebben we nog maar een extra wafel genomen.

090221_kiruna24
Een hapje wafel voor de liefhebber 🙂 Let ook even op de vorm

Een uur te laat kwam de meneer van de dogsledge ons halen. Aankomen op de ‘place of no return’ werden de honden klaargemaakt en de snowmobiles getankt. We kregen een uitgebreide instructie over de hondensleeën en snowmobiles. We moesten ze zelf besturen! Spannend! Wij begonnen op de snowmobile. Twee mochten er op het gevaarte zelf zitten en de rest zat in een bakje wat erachter hing.

090221_kiruna9
Ik heb er ook echt twee keer op gereden!

Op ongeveer de helft van de tocht werd de snowmobile ingewisseld voor de echte hondenslee! Een avontuur op zich! Er mochten drie personen tegelijk op één slee. Twee zaten op de slee zelf en eentje stond achterop en bediende de rem. Het was zo gek om door vijf honden vooruit getrokken te worden. Wel een ervaring op zich!

090221_kiruna10
Op de hondenslee

De tocht eindigde bij een ijsvlakte. Dit bleek de rivier de Thorne te zijn. Naja, het was een ijsvlakte van, pak ‘m beet, 1 meter dik. De honden moesten van de slee “gekoppeld” worden en aan een lange lijn weer vast gemaakt worden. De voorste hond van elke slee moest even vast gehouden worden. Een lastige klus, want er zaten een paar flinke wilde tussen. En je raad het natuurlijk al, ik was ook de sjaak… Henrik, de baas van het geheel geloof ik, duldde geen gemaar en voor ik het wist had ik een hond vast. Nou er zijn dingen waar je me blijer mee maakt. Het beestje zat nog vol energie en trok me heen en weer. Ik was blij toen Henrik ‘m van mij overnam.

090221_kiruna26
Ik met een echte slee-hond

Toen alle honden vast zaten sprong Henrik op zijn snowmobile en ging er vandoor. En toen stonden we daar. Wat nu? Was de vraag die op de meeste gezichten af te lezen viel. Gelukkig kwam hij na een korte tijd weer terug. Hij bleek even het ijs gecontroleerd te hebben. Hij zou ons voor gaan en wij moesten dezelfde route lopen. De sporen van de snowmobile volgen. Nou prima. Ondanks dat het ijs 1 meter dik was, vond ik het maar eng kraken. Zo erg dat ik wat versneld ben gaan lopen.

090221_kiruna12
Wachten tot we naar het kamp gaan

Aangekomen in het kamp kwamen al mijn scouting zomerkampen nog eens voorbij! Dezelfde hutjes, dezelfde sfeer, dezelfde rommel en vooral hetzelfde gevoel. Ik vond het meteen al leuk! We waren met een grote groep. Voornamelijk mensen uit Singapore. Daarnaast nog wat Fransen en wij dus. Er werden groepen gemaakt en die werden verdeeld over de diverse hutjes. En wat is nou het leuke van het geheel? Wij mochten in de traditionele Lappish Hut! Een hut gemaakt van hout en turf. Hoe leuk is dat?! Het was wel een beetje rommelig en vies, maar omdat ik mijn scoutinggevoel had, had ik daar totaal geen problemen mee.

090221_kiruna27
Onze hut

090222_kiruna13
De “huiskamer”

090222_kiruna14
De “slaapkamers”

Na het installeren van de spullen was ons de taak van het hout ‘sprokkelen’ opgedragen. Dat sprokkelen viel wel mee, want we konden voor gezaagd hout uit een hut halen. We moesten er alleen nog bruikbare stukken van zagen en hakken. Waarom hout? Onze hutten werden verwarmd door middel van een stoof. Een open haartje in het hutje. Ook helemaal scouting, dus ik was helemaal in mijn sas. En omdat ik ooit een insigne in hakken en zagen heb gehaald, kon ik mooi even testen hoeveel kennis er nog wat blijven hangen. Ik moet zeggen, het zagen ging me goed af. Het hakken wat minder. De bijlen waren te zwaar en de blokken hout te dik. Toch is het gelukt en we hadden een mooie berg hout voor de komende nacht.

090222_kiruna15
Hoppatee!

Als lunch kregen we een barbecue! Binnen, welteverstaan. In het BBQ-hutje. Het vuur stond mooi hoog en we kregen worstjes (eigenlijk was het een soort smack…), aardappelpuree, een soort aardappelsalade (helaas niet zo lekker), witte bonen in tomatensaus en natuurlijk jam! In Zweden gooien ze namelijk overal jam op. En eerlijk is eerlijk, dat is eigenlijk best wel lekker! Wij aten gezamenlijk met een Franse familie. Niet heel spraakzaam, maar ze moesten wel een beetje lachen om ons. Eigenlijk was het heel gezellig!

090221_kiruna17
Het BBQ-hutje

Na het eten was het dan eindelijk speelkwartier. Terwijl Myrte, Ineke, Martijn en Martina water uit de rivier haalden, onder begeleiding van Johan, de kampleider, deden Annelies, Lisette, Nynke en ik ons te goed aan de sleeën die we gevonden hadden. En mijn god, wat heb ik gelachen! De 10 jarige Wendy kwam weer naar boven. Het deed me denken aan een weekje Ardennen met mijn ouders en broertje (lang, lang geleden). Daar lag minstens zoveel sneeuw en achter het huisje was een soort ‘slee-piste’ waar we elke dag minstens 400 keer van af konden. Daar heb ik de kunst van het sleeën geleerd. Ik zoefde met gemak naar beneden! Zittend, op mijn buik, met z’n tweeën op elkaar. Ik was het niet verleerd. Geweldig! Ik heb er wel veel spierpijn aan over gehouden.

090221_kiruna25
Wiieee ik ben het nog niet verleerd!

Aan het einde van de middag werd iedereen een beetje koud. We besloten in het hutje te gaan zitten en te kaarten. Diverse snaaisels kwamen op tafel en er werd ge-ezel-d alsof ons leven er vanaf hing (voor mijn ouders: ezelen is hetzelfde als mijn verzonnen “lepelen”). Dit was ik echter wél verleerd en ik kreeg ook de nodige meppen naar mijn hoofd.

Op een gegeven moment stapt er een één of ander raar figuur onze hut binnen. Hij begint aan de manden hout te zitten en heeft alleen maar commentaar. Het hout was te klein, het vuur te zacht en de hut te koud. Hij hield ons met het hout sorteren en stak het vuur flink op. Terwijl hij dit deed kwamen de mooiste verhalen naar voren. Wederom een scoutingmoment. Hij vertelde over het Noorderlicht en hoe dit in verband stond met de liefde (Quote van de weblog van Annelies: “You can’t force love, as you can’t force the Northern light”). Over andere groepen, met onder andere Nederlanders. Over zijn leven in het kamp. Een geweldige vent! Hij heet Stig (spreek uit als stiek). Een echte Sami (het Zweedse “Eskimo-volk”). Hij had vooral een zwak voor onze Martina, een Bulgaarse exchange-student.

’s Avonds tegen tienen kregen we eindelijk een avondmaal geserveerd. Een heerlijke pasta met groenten en, hoe kan het ook anders, rendiervlees. Echt zeer smakelijk. Ik ben wel fan van rendiervlees geworden. Het is niet zo vet en echt vol van smaak. Na het eten bleven we een beetje in de keuken hangen. De Fransen speelden wat kaartspelletjes en ik had mijn oog laten vallen op een gitaar. Ik pakte deze en na een paar keer pingelen, ik was nog maar bij het stemmen, was de hele keuken stil. Vol verwachting keek iedereen mij aan. Een beetje ongemakkelijk sloeg ik het eerste akkoord aan. Gelukkig, het viel in de smaak en ik heb toch zeker een uur was nummertjes, of in ieder geval stukjes ervan, gespeeld.

Toen was het moment daar. Wij hadden de hoop al opgegeven, in verband met de heftige bewolking, maar een Chinees kwam de keuken in gerend met de mededeling dat het Noorderlicht te zien was. Wij massaal allemaal naar buiten en inderdaad, in het gat van de bewolking zagen we een groen-blauwe vlek. Ook een soort wolk. Het was niet zo sterk, maar het was er toch echt! We liepen naar de ijsvlakte om het beter te kunnen zien. Helaas trok het vrij snel alweer dicht, waardoor de groen-blauwe vlek ook weer verdween. Maar, we hebben het gezien!

Terwijl Nynke, Myrte en Martina de Fransen nog vergezelden in de sauna, dook ik lekker mijn bedje in. Het was een lange, indrukwekkende dag.

Puur Zweden

Om zeven uur de volgende ochtend werd ik gewekt door Stig. Dat was niet zijn bedoeling, maar subtiel binnenkomen is iets wat hij niet kent, denk ik. Hij vond dat ons vuur te laag was en gooide de stoof nog maar eens even flink vol. Gevolg: een uitgerookt bloedheet hutje. De nacht had ik ook al in de rook doorgebracht, wat goed op mijn keel, en die van anderen, was geslagen. Ik heb het nog een uur volgehouden en toen ben ik maar opgestaan. Het voordeel van zo vroeg opstaan was, dat ik op mijn gemak foto’s kon maken van het kamp, zonder dat er heel Signapore in de weg liepen.

Een paar uur later was iedereen wel op en hebben we gezamenlijk ontbeten. De groep splitsten zicht op. Een deel ging een wandeling maken en het andere deel wilde gaan langlaufen en bleef achter. Ik ging mee met de wandeling. Dit bleek een echte hike te zijn, want we gingen de pure wildernis in. Ik heb het geweten. Ik was meer bezig mezelf uit de sneeuw te hijsen dan dat ik de omgeving kon bekijken. Maar het was het wel waard. De momenten dat ik wel overeind kon blijven waren geweldig. Wat een prachtige omgeving! Wit, wit en nog eens wit! We gingen de rivier volgen en liepen uiteindelijk nog een stuk het bos in. We zijn allemaal wel een paar keer gevallen en tot boven onze knieën in de sneeuw gezakt. Een mooi gezicht! Ik heb heel veel foto’s gemaakt. Een kleine selectie hieronder.

090222_kiruna19

090222_kiruna20

090222_kiruna18
Okee, dit is gespeeld, maar het gebeurde echt!

Na de lunch was het dan echt tijd om weer richting de bewoonde wereld te vertrekken. We moesten tenslotte de trein van 17:35 weer halen! Opnieuw op de hondensleeën en snowmobiles weer terug. Nynke had de smaak te pakken. Ze racete als een gek, waardoor het als achterban leek alsof we in een achtbaan zaten. Hilarisch, maar ook best wel eng soms. Het voordeel was wel dat we binnen no-time weer terug bij het beginpunt waren.

We werden opgehaald door Stig, die ons nog even een toeristische route liet zien met de auto. Ik heb een echte wilde Moose gezien! Wow! Wat zijn die beesten groot. We mochten de auto niet verlaten, omdat het best gevaarlijke beesten zijn. Helaas kon ik er geen foto van maken. Indrukwekkend was het wel. Nog zo’n avontuur was, toen Stig geen zin had om om te rijden en besloot een shortcut te nemen. Hij sloeg plotseling en weg in en reed over een meer heen! Bevroren uiteraard! Dat is gek! Dat doen ze hier in Zweden wel vaker. Zodra het winter is, worden er speciale “wegen” over meren gevormd.

090222_kiruna20aEchte Moose, gefotografeerd door Myrte

Helaas had de shortcut geen zin, want we stuitten op een ongeluk. Een ambulance, brandweer- en politiewagen waren druk bezig de weg vrij te maken, want er waren twee voertuigen tegen elkaar opgeknald. De schade was aanzienlijk. Toen we er, na een kleine 20 minuten, langreden bleek dat het ging om een taxi en een snowmobile. De snowmobile was door midden en de taxi mistte zijn voorkant. Wederom indrukwekkend, maar dit keer op een negatieve manier.

090222_kiruna22
Een halve taxi met een stukje snowmobile…

Stig reed via de supermarkt, zodat wij ons avondeten en snaaisels voor in de trein konden halen. Vervolgens zette hij ons mooi om vijf uur af op station Kiruna. Als afscheid namen we nog een fotootje, bedankten we Stig voor zijn mooie verhalen en tour door de wildernis en begonnen we onze lange reis terug naar Sundsvall.

090222_kiruna23
Een laatste groepsfoto voor vertrek

We zaten dit keer gezellig met zijn allen bij elkaar. Iedereen was zo moe dat we massaal de eerste uurtjes geslapen hebben. Rond een uurtje of negen besloten we wat te gaan borrelen in de “borrel-wagon”. Dit werd onverwacht erg gezellig en we hebben net zo lang gezeten tot we eruit geveegd werden. Toen was het toch echt tijd om een poging tot slapen te doen. We moesten om 4 uur namelijk overstappen in een minidorpje. Vanmorgen om half 8 reden we station Sundsvall binnen en om kwart over tien zat ik in mijn introductielecture voor Graphic Design. Kijk, als ik dan geen bikkel ben, dan weet ik het ook niet meer!

Serie 3 van de foto’s is geheel gewijd aan dit prachtige weekend!

Terug uit Kiruna!

Een klein uurtje geleden ben ik teruggekomen uit Kiruna! Het was geweldig! Een ervaring die ik zeker met jullie ga delen! Maar nu nog even niet, want, bikkel dat als ik ben, moet ik eerst mijn introductieles Graphic Design volgen!

Vanmiddag ga ik alle foto’s rustig bekijken, ordenen en bewerken en het hele verhaal uitschrijven!

Jullie horen van mij!

Een helder moment

Nou, dat was het tentamen…dat viel echt reuze mee! In plaats van drie vragen kregen we er slechts twee. Of dat beter is valt te betwijfelen natuurlijk. Per vragen moeten nu meer punten gehaald worden. Twee studenten moesten nummertjes trekken en die vragen zouden we moeten gaan beantwoorden. Op zich een leuk systeem. Weer eens wat anders. Helaas werd vraag nummer twee als eerste getrokken. Een lastige vraag waarbij je veel informatie moest onthouden. Het tweede nummertje was nummer tien. En dat was nou net de vraag die ik was minder bestudeerd had dan de rest. Aan het gejammer te horen, was ik niet de enige. Veel beteuterde gezichten en “NOOOOO!” deed de docent besluiten dat we dan nog één nummertje mochten trekken. Erin wilde haar magische handen wel eens het werk laten doen (dat klinkt overigens heel raar nu ik dat zo teruglees…) en nummer drie was het resultaat. En daar was ik blij om! Want die zat heel goed in mijn kop! Had ik even mazzel! De voorwaarde voor de extra trekking was, dat we vraag twee sowieso moesten beantwoorden en daarna mochten kiezen tussen vraag 10 of vraag 3.

Het tentamen zelf ging heel anders dan in Nederland. Waar in Nederland de papiertjes uitgedeeld werden, namen we hier plaats achter de computers. Inloggen en Word openen. Verder mocht je niet hebben. Tassen en jassen uit de weg. Enkel een pen en een stukje papier (okee en koffie en een koek werd ook nog wel gedoogd). Toen iedereen was ingelogd was het typen geblazen. Tussen de 300 en 400 woorden per vraag. Bij vraag nummer drie (de tweede in de volgorde van het tentamen dus, om het eenvoudig te houden…) ging het me makkelijk af. We moesten twee west-Europese landen kiezen en de verschillen en overeenkomsten in de mediasystemen bespreken. Ik had voor Nederland (duh 😛 ) en voor Ierland gekozen. Best veel verschillen nog. De eerste vraag (vraag nummer twee dus 😉 ) viel me tegen. Mijn hoofd was ineens leeg. En omdat ik dat wel vaker heb, bleef ik eens even lekker voor me uitstaren tot er wat begon te dagen. Dit resulteerde in 320 woorden met ongeveer het antwoord. Ik vond dat je in ieder geval kon zien dat ik de stof echt wel bestudeerd had. Het document moest gemaild worden naar de docent en na ongeveer een uurtje stond ik weer buiten.

Klaar!! 😀 Ik denk wel dat ik het gehaald heb. De presentaties gingen goed, ik was altijd aanwezig in de les, de vragen heb ik redelijk beantwoord. Ik hoef me geen zorgen te maken. En anders doen we nog een herkansing 🙂

En dan is het nu tijd voor het inpakken! Het uitje waar ik al weken naar uit kijk! Kiruna! Vanavond 22:05 vertrekt de bus naar een gek plaatsje en daar stappen we uit om vervolgens om 00:24 de trein te pakken naar Kiruna. Ik heb een extra sjaal gekocht. M’n thermokleding en skibroek ligt klaar. Een mooie muts, twee paar handschoenen en vooral mijn goeie humeur! We gaan de Artic Circle over, dus het zal daarboven een stuk kouder zijn dan hier!

Ik ben heel benieuwd! Het schijnt bewolkt te worden dit weekend, dus dat betekent dat we het Noorderlicht niet kunnen zien. Ik hoop dat de hemel een helder moment heeft 😉

Kleine weetjes:

  • Nu ook mijn Twitter berichtjes! Rechtsbovenaan zie je ze staan onder het kopje “Ondertussen in…”
  • Ik heb even kort gereageerd op diverse comments van jullie 🙂 Altijd leuk om op vragen even antwoord te geven of gewoon te reageren!

Okee, ik ga gauw inpakken en na het weekend horen jullie meer!

Tentamenstress…

Al dik een week zit in onafgebroken in de studieboeken, papieren en achter de laptop. Gewapend met vele thermoskannen thee en in gemakkelijke kleding heb ik de meeste tijd doorgebracht aan de keukentafel.

Voor het vak Comparative Media Systems zijn er drie dingen die we op moeten leveren. Een presentatie over de media in jouw land, een investigation report over een mediagerelateerd onderwerp en een tentamen over de behandelde stof in de lectures. Vooral dat laatste heeft me een hoop nieuwe vloekwoorden geleerd. Wat was dat een rotwerk om te doen! De vragen waren behoorlijk pittig. De antwoorden waren lastig om te vinden en het Engels was toch wel een groter struikelblok dan verwacht. Vooral met het tentamen ben ik de afgelopen drie dagen fulltime bezig geweest. Zo lang heb ík zelfs nog nooit aan een tentamen gezeten.

Gisteren en vandaag heb ik de vragen en antwoorden besproken met wat studiegenoten en eigenlijk blijkt dat ik het best aardig heb gedaan. Okee, één vraag heb ik helemaal verkeerd gedaan. Ik had deze verkeerd overgeschreven en had een klein detail over het hoofd gezien (we moesten iets opzoeken over West-Europese landen en ik had iets opgezocht over Roemenië, wat toch echt een Oost-Europees land is). Die mocht dus opnieuw, maar dat heb ik aardig gedaan, al zeg ik het zelf.

090216_studiehoek
Mijn studiehoek tijdens het afgelopen weekend

De presentatie over het mediagerelateerde onderwerp gaan wij houden over de copyright vs. de creative commons. Ik vond dit zelf een erg interessant onderwerp, omdat ik er op mijn stage veel mee te maken heb gehad. De presentatie geef ik, omdat ik het diepste in de materie zit. Ik ben benieuwd. Eigenlijk was de presentatie vorige week, maar de docent is erg ziek en de presentaties zijn uitgesteld tot a.s. woensdag. [sarcasm]Ik heb er zin in…[/sarcasm]

Gelukkig heb ik wel iets leuks in het vooruitzicht! Aanstaande donderdagavond vertrek ik met 7 studiegenootjes naar Kiruna! We gaan daar het ijshotel bezoeken en een hondesleetocht maken. Tijdens deze tocht overnachten we in een typische Lappenhut (nou ja typisch…ze laten ons denken dat het typisch is, heb ik van diverse Zweden gehoord) en gaan we het Noorderlicht opzoeken! Uiteraard bericht ik hier volgende week wat meer over!

Al doende leert men…

Natuurlijk klinkt het allemaal leuk; het skiën, de feestjes, de uitjes, de fika en de nodige, veel te dure, alcoholische versnaperingen. De werkelijke reden dat ik hier elke dag de temperatuur van -15 graden Celsius moet trotseren, is natuurlijk om te studeren! Daarom leek het mij goed om ook aan dat onderwerp eens even een blog te besteden.

Ik studeer hier op de Mid Sweden University. Ik volg vier vakken die samen 30 studiepunten waard zijn. De vakken die ik volg:

  • Comparative Media Systems
  • Graphic Design
  • Narrative Forms in Media
  • Magazine Project

Daarnaast leek het me ook wel nuttig om iets van de Zweedse taal te leren, dus heb ik besloten om dat vak te volgen.

De universiteit bestaat uit verschillende gebouwen die allemaal met elkaar verbonden zijn. Het was even zoeken, maar ik geloof dat ik er nu wel aardig de weg ken. Het is gek om op de begane grond aan te komen en dan naar beneden te moeten voor een lokaal, terwijl ik gewend ben om alleen naar boven te moeten.

090119_uni
De universiteit

Wat ik wel interessant vind aan deze school, is dat de universiteit hoog aangeschreven staat en vooruitstrevend is op het gebied van ICT. De eerste kennismaking was leuk. We kregen een introductie in een kleine zaal en via een webcam was er contact met twee faculteiten. Het kán dus wel, college via de webcam!

De eerste lecture van comparative media systems ging eigenlijk hetzelfde als in Nederland. Een presentatie met sheets over de hoofdstukken die we moesten lezen. En zo vooruitstrevend als ze op die school zijn, zo níet was de docente het…Niets beamer en een powerpointpresentatie. Een lichtprojector met handgemaakte sheets kregen we voor onze neus. Dat was een omschakeling. Stiekem vond ik het wel grappig. Back to basic! En net als in Nederland kregen we ook hier de presentatie mee. Analoog welteverstaan. Een stapeltje papier wat de inhoud van alle sheets bevatte.

090205_projector
De übermoderne projector

Nog een verschil met de Hogeschool van Amsterdam is, dat ik maar één vak tegelijk heb. Elke vijf weken verandert het vak. Aan de ene kant is dit wel lekker. Ik hoef me nu maar op één vak te richten, maar aan de andere kant mis ik de variatie misschien ook wel een beetje.

Alle stof van het vak staat mooi (en helaas ook wel saai…) beschreven in een bijna niet te verkrijgen boek. Ik heb het boek nu eindelijk in mijn bezit, omdat ik het gereserveerd had in de bibliotheek, maar dat moet aanstaande maandag ook alweer terug. (het tentamen is volgende week donderdag…) Het boek op internet bestellen kost A heel veel geld en B heel veel tijd. De docent vindt dat we zelf maar een oplossing moeten verzinnen. Wat heb ik dus gedaan, je zult me wellicht voor gek verklaren. Ik heb van alle hoofdstukken die we moeten lezen foto’s gemaakt. Van elke bladzijde. Alle foto’s heb ik samengevoegd in één PDF bestand en klaar! Keihard illegaal, maar het kan niet anders. Bovendien verkoop ik het niet, dus kun je het zien als eigen gebruik en dat is tegenwoordig weer gedoogd 😉 Maar goed, niet handig dus! Morgen heb ik een presentatie. Ik heb het goed voorbereid en zal de docente eens verbluffen met een mooie digitale presentatie!

De Zweedse les een heel ander verhaal en totaal niet wat ik mij er van had voorgesteld. Eigenlijk gaat het gewoon nergens over. De docent spreekt gebrekkig Engels en is een chaoot eerste klas. Hij springt van de hak op de tak en wil alles vertalen wat in hem opkomt. Er zit geen lijn in zijn lessen, geen structuur. Daar komt nog eens bij dat de klas eigenlijk te groot is. We begonnen met 23 studenten en inmiddels zitten we op de 40. Hij is het overzicht kwijt en dat werkt echt niet mee. Jammer, want ondanks dat het geen officieel vak in mijn pakket is, wil ik toch graag wat van het Zweeds oppikken.

090205_zweedsklas
Brave studenten tijdens de Zweedse les

Ik heb nu 4 weken achter de rug en ik kan tot 20 tellen, mezelf voorstellen, gedag zeggen en op zich een hele hoop vertalen naar het Nederlands. Dat is dan wel het voordeel van Zweeds, geschreven lijkt de taal in veel opzichten op Nederlands. Het verstaan is echt er een ander verhaal. Iedereen lijkt iets anders te spreken, waardoor ik echt niet hoor wat er nou gezegd wordt. Ik heb wel een boekje van de docent in mogen zien. Een Nederlands boekje! “Eerste hulp in het Zweeds” heet het en op de onderstaande foto kunnen jullie zien wat voor geweldige zin het mij geleerd heeft!

090205_zweedsboekjeKlikbaar

Kortom, de start was even wennen, maar ik heb de slag te pakken. Al geef ik stiekem nog steeds de voorkeur aan de skipiste, de fika en de feestjes!