Het ziet er misschien een beetje saai uit zonder foto’s, maar die komen eraan. Update: de foto’s zijn inmiddels geplaatst! Een deel moet uit NL komen…vandaar. Foto’s van Stockholm staan er inmiddels wél op! Die vindt je hier!
Er is eigenlijk pas een week voorbij, maar het voelt als een maand. Wat kan een mens het druk hebben in één week. Een bezoekje van mijn ouders, twee presentaties, lectures en workshops en ook nog een sociaal leven…
Laat ik beginnen met het bezoek van mijn ouders. Het was aan de ene kant heel gek om ze na zo’n lange tijd weer te zien, maar aan de andere kant ook weer zo vreselijk normaal. Hun reis was goed verlopen en ze hadden goed weer meegenomen. Althans, voor de helft. Keek je namelijk naar de ene kant dan was het straks blauw lucht en zon. Draaide je vervolgens 180 graden, dan kon je de bergtop van Norraberget niet meer zien omdat er een dik pak mist voor hing. Een gek gezicht.
Links bewolkt en rechts zonnig, erg apart (klikbaar)
Het is een wonder dat mijn ouders niet extra hoefden te betalen bij het inchecken. Mijn verlanglijstje is goed doorgekomen en ik zit voorlopig weer goed in de kaas (Hollands én van de markt!), hagelslag, pindakaas, satésaus en evergreens! Na de kasten gevuld te hebben met de gekregen proviand zijn we een uni gaan bezoeken. Een mooi wandelingetje zo voor het eten. Het mooie van onze universiteit is, dat je deze 24/7 kan bezoeken. Ik heb een pas waarmee ik ongeacht het tijdstip het pand kan betreden. Handig wanneer je een deadline hebt en iets moet printen of wanneer je na een avondje stappen eens ergens anders dan thuis een afterparty wilt houden. Net zoals ik in het begin waren mijn ouders erg te spreken over de universiteit. Het gebouw is niet zo’n doorsnee blokkendoos zoals je die in Amsterdam vindt, maar leuke huisjes met een puntdak in gezellige kleurtjes. Het enige verschil met de foto’s van een paar maanden geleden is, dat de sneeuw verdwenen was.
Wandelend naar de universiteit
We sloten de avond af met een familie-pizza. Helaas niet de normale van 1 meter doosnede. Die pizzaria was dicht op Goede Vrijdag! Belachelijk! We hebben de pizza bij de concurrent gehaald. Niet zo groot, maar stiekem wel een stuk lekkerder.
Niet de grote pizza die ik wilde bestellen, maar wel lekker
Zaterdag was het zogezegd prutsweer. Sundsvall was verdwenen in een dikke laag mist. Daarbij waren alle auto’s al verhuurd en toen we eindelijk een bedrijf te pakken hadden die nog wel auto’s hadden, kregen we de auto niet mee omdat ik geen Zweeds rijbewijs heb. Heel apart, want we hebben we vaker een auto gehuurd en die vraag hebben we nog nooit gekregen. Geen auto dus en we waren gedwongen om het bruizende stadsleven van Sundsvall te bekijken. En eerlijk is eerlijk: wat een saaie stad is dit eigenlijk! Er is echt geen reet te doen! Kijk, ik vermaak me prima met mijn lessen, feestjes, fika’s, vrienden en uitgaan, maar gewoon een dagje de toerist uithangen is er niet bij. We zijn de dag maar begonnen in mijn favoriete fika-tent, de Barista. Een leuke plek waar Fairtrade bovenaan de prioriteitenlijst staat. Heerlijke koffie en nóg lekkerdere koekjes en taartjes. Wij deden ons te goed aan een Latte met een brownie, muffin en een notentaartje.
Om toch nog een beetje cultuur op te snuiven, voor zover dat kan in dit gat, besloten we het Kultur Magasinet te bezoeken. De stadsbibliotheek met daarin een museum over de geschiedenis van Sundsvall. Eigenlijk was dit best interessant en ondanks dat alles in het Zweeds was, konden we aardig begrijpen wat er stond. Een leuk voordeeltje was dat er geen entreeprijs was. Het museum is van de gemeente. Alles wat van de gemeente of de overheid is, is gratis. Scholen, musea, electra en verwarming enz. Sundsvall wordt ook wel de Stonecity genoemd. Opvallend was dan ook wel dat het museum vooral over de HOUTEN huizen ging en de houtwinning. In 1888 is de stad bijna volledig afgebrand en besloot men de huizen van steen te gaan maken. Op die manier hoopte ze beschermd te blijven tegen branden. Dit is in ieder geval wat ik ongeveer begrepen heb uit het melodieuze taaltje dat Zweeds heet.
Kultur Magasinet, het museum van Sundsvall
Na het bezoekje was het weer hoog tijd voor een fika. Dit keer in de tent waar ik mijn allereerste fika heb gehouden (en waar ik gewoon de naam even niet meer van weet…). Tijdens de fika bekeken we het busboekje eens goed, om te kijken of we een soort roadtrip konden maken met de bus. Het was in principe mogelijk, maar de overstappen waren vrij kort op elkaar. We gingen toch nog maar eens proberen om een autootje voor elkaar te krijgen. De auto die we vanaf 3 uur konden krijgen was inmiddels ook verhuurd. Ik kreeg uiteindelijk weer datzelfde bedrijf “van het Zweedse rijbewijs” aan de telefoon. Toen ik uitlegde dat ik een exchange student ben en al wel vaker een auto gehuurd had werd mij gevraagd of ik misschien in Sundsvall woonde. Nee, ik rij elke dag op een neer naar m’n eigen land…Wat denk je zelf!? Maar goed, toen kon het dus ineens wel. Een Zweeds adres en telefoonnummer was ook wel genoeg. En zo kwam het dat we de zondag toch nog een autootje te pakken hadden gekregen! Met een tevreden gevoel zijn we wezen eten in het Steakhuset. Goed eten en vriendelijke bediening. Eentje om te onthouden!
Ik zelf ben ‘s avonds met een zooi mede-exchangers de hort op gegaan. Erg gezellig, maar dit resulteerde wel in een iets te korte nachtrust. Toch stond ik fluitend om half 10 buiten en werd ik door de taxi naar “onze” auto gebracht. Het was prachtig weer! Strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Dit beloofde een mooie dag te worden. Ik had onderwerg het bord naar het eiland al gezien dus ik wist ongeveer welke kant ik op moest. We hadden een mooie Nissan Note met in koeienletters “Rental just nu 299 SEK!” op de zijkanten. Ach, het was goedkoop en het reed, meer hadden we niet nodig. Echt camouflagekleuren waren het niet, maar goed.
Als eerste zouden we de skipiste even een bezoekje brengen, zodat paps en mams konden zien hoe goed ik wel niet was geworden. Dit was echter een beetje een deceptie. De dooi was zó hard ingetreden dat de skipiste eigenlijk niet meer geschikt was. Wat me al twee maanden niet meer gebeurd was, gebeurde nu een keer of vier…ik viel… Het was meer water en ijs dan sneeuw wat onder mijn ski’s doorschoof. Ik kon ook niet lekker snelheid maken, omdat ik constant allerlei hindernissen moest ontwijken. (Stukken gras, blokken smeltend ijs). De tweede afdaling was een ramp. Na mijn laatste val op het einde van de piste was ik er klaar mee. Het seizoen was over. Per, mijn skileraar van het begin, zei al dat hij mij zo helemaal niet kende en op de achergrond hoorde ik mijn moeder roepen “ik heb het op tape hoor, schat!” Ja bedankt. Ach het was leuk om nog even afscheid te nemen, maar het skiën had ik beter kunnen laten voor wat het was. We hebben als afsluiting even een fikaatje gehouden. In de sneeuw en in de zon. We namen afscheid van Per en zijn vrouw (schandalig dat ik gewoon nog steeds niet weet hoe ze nou eigenlijk heet…) en gingen we de grote tocht tegemoet.
Prachtig weer, meer geschikt om gewoon te zitten, i.p.v. te skiën
Omdat het de zaterdag erg mistig was, grepen we nu de kans met beide handen aan om de Norraberget op te gaan en te genieten van het uitzicht over de Sundsvallei. Ik ben daar zelf al eens eerder geweest en het is schitterend! De zon deed goed haar best en het was behoorlijk helder. Na het aanwijzen van mijn woonwijk, de uni en de zee, wat kiekjes hier en daar en een kleine wandeling, besloten we verder te gaan en te genieten van deze prachtige dag. Op naar de volgende bestemming!
Op de Norra Berget, met een prachtig uitzicht!
Het eiland, Alnö. Het ligt voor de kust van Sundsvall. We zijn een heel rondje gereden rond het eiland. Wat zij daar dorpjes noemen, geven wij eerder de naam “een groepje huisjes”, maar goed, zo leeft iedereen in zijn eigen wereld. Snoezige huisjes in leuke kleurtjes en hier en daar nog een flinke plak sneeuw. Verder was er niets te doen, want het zomerseizoen is nog helemaal niet begonnen. Alle cafeetjes waren dicht en de stranden waren nog wit. We konden de zee zelfs betrappen op bevroren stukken. Na het genieten van het uitzicht, de kleine weggetjes en het heerlijke zonnetje besloot ik nog even langs Birsta te rijden. Een industrieterrein met een hele zooi grote winkels, waaronder natuurlijk een Ikea. Mams en ik konden het niet laten om de Ikea even een bezoekje te brengen. Banken uitproberen en anekdotes ophalen over mijn ideeën van een hoogslaper in mijn huidige appartement (okee, huidige appartement in NL dan…). Na een ijsje in de zon was het tijd om de auto terug te brengen en een pubje op te zoeken. Dit pubje was dusdanig leuk dat we er bleven hangen. Lekker gegeten, gekletst en gedronken. Toen ik bijna letterlijk omviel van de slaap namen we afscheid spraken we een laatste fika af voor het vertrek.
Grote pints, zoals het hoort
In tegenstelling tot de treinen in Nederland, rijden ze in Zweden wel op tijd. De trein stond dan ook al een uur van te voren klaar. Lekker een fika gedaan, het weekend besproken en toen was het alweer tijd om gedag te zeggen. Het was gek om ze uit te zwaaien. Ik had geen heimwee, maar het is een gek idee dat ze niet op de fiets stappen naar hun eigen huis, maar eerst nog een halve dag moesten reizen.
En toen was het alweer tijd voor afscheid
De rest van de week heb ik gevuld met schoolwerk, presentaties, meetings en basketbal. School vergt veel energie. Ik heb twee vakken naast elkaar lopen die behoorlijk druk zijn. We zijn nog maar net begonnen, maar ik heb het gevoel er al helemaal in te zitten. Gelukkig heb ik een leuke club mensen en volgens mij gaat het allemaal echt wel lukken. De film die we gaan maken begint echt al vorm te krijgen en de ideeën over het magazine komen ook steeds meer naar voren.
Basketbal was weer een spannende wedsrtijd. Niet dezelfde spanning als vorige week, maar een andere spanning. De Dragons hadden afgelopen dinsdag de eerste finalewedstrijd verloren, dus er moest flink aangemoedigd worden. Samen met twee Zweedse klasgenoten, een Franse en een Nederlandse zijn we de heren toe gaan juichen en dat heeft geholpen! Samen met de posters “Go Dragons Go!” wisten de mannen de eindstand op 85 – 45 te zetten, wat dus een dikke winst betekende! Een team was het, ze waren geconcentreerd, letten goed op en herstelde de fouten die ze maakten bijzonder goed. Solna Vikings was duidelijk de zwakkere partij en Dragons mag een mooie partij op de lijst zetten. Als ze dit nou vasthouden, dan zie ik ze nog kampioen worden ook! Op naar volgende week!
Ondertussen was het ook wel weer tijd geworden voor een feestje. Zaterdag 18 april zijn de meesten van ons drie maanden in Zweden. Drie maanden alweer! Dat moest gevierd worden natuurlijk! Nynke en ik stelde ons appartement ter beschikking om dit heugelijke feit te vieren. Het thema was Pretty Pictures. Iedereen moest zijn/haar leukste, gekste, mooiste en grappigste foto’s op een USB-stick meenemen en deze werden dan vertoond. Eigenlijk wilde we ze projecteren op de muur met een beamer, maar deze mochten we helaas niet lenen van school. Uiteindelijk is er een laptop op de TV aangesloten. De foto’s waren af en toe hilarisch en de drank vloeide goed. Het was een geslaagd feestje. Dit was af te lezen aan de brakke gezichten die tijdens de meeting voor het Magazine Project te zien waren. We kunnen de week weer compleet ingaan!
Een compilatie van een geslaagde avond
