Ik weet het, ik weet het. Ik zou iedereen op de hoogte houden van mijn werkzaamheden, mooie stapavondjes, uitjes en ander gespuis. Nou zou ik elke dag wel wat willen melden, maar helaas is het er door het vele schoolwerk niet van gekomen. Want dat was het hoofdthema van de afgelopen weken. School, projecten, magazine maken, filmpje editen, non-stop op school verblijven, m’n sociale leven naar de haaien…

Deze week was de laatste, en meteen ook absoluut de meest hectische, week. Het Exchange Magazine moest richting de drukker en de première van de film kwam steeds dichterbij. Hoe ik het allemaal heb kunnen managen is mij ook een raadsel, maar het is gelukt! De punten zijn binnen en het resultaat mag er wezen!

Ik heb regelmatig geswitched tussen het Magazine Project en Narrative Forms in Media. Afgelopen maandag was de top. ’s Morgens om half 10 arriveerde ik. Ik begon met het verbeteren van mijn artikelen en die van anderen. Wat een gepiel was dat! Elke keer dacht ik het perfecte artikel afgeleverd te hebben, dan was de kleur niet goed, of de letters te dik, het plaatje was te licht of het font was onleesbaar! Om half zes hielden we het even voor gezien en zijn we met een aantal wat wezen eten bij een prima kebab tent tegenover de Uni. Erg gezellig, kan ik wel zeggen! Natuurlijk moest er weer verder gewerkt worden. Samen met Anton heb ik me geïsoleerd van de rest d.m.v. een koptelefoon en zijn we muziek gaan beluisteren en componeren voor onze film. Hilarisch was dat! Anton is zelf nogal theatraal en dat leverde nogal wat lachsalvo’s op. Alles is uiteindelijk samengevoegd en tegen een uur of 3 konden we eindelijk de knop “Export” indrukken. 3 Uur ’s nachts welteverstaan… Uni is 24/7 open, vandaar. Het project MOEST af. De deadline stond op dinsdag 12:00u. We waren eigenlijk al lang klaar, maar mierenneukerijtjes heb je altijd. Maar goed, exporteren dus… “Remaining time about 14 minutes…” Dit viel mee. Voor deze momenten heeft Anton wel iets leuk uitgevonden, namelijk Rendering Fun. Rendering is het proces van het samenstellen van de hele film en Rendering Fun is dat je tijdens dit proces jezelf gaat vermaken. Wij zijn door het gebouw gaan lopen en andere groepjes gaan lastigvallen met onze aanwezigheid. Youtube filmpjes kijken, gek doen en vooral heel veel lachen. Echt Fun dus! Maar ja, het bleef wel midden in de nacht…Hoewel we daar ook niet zeker van waren, want het wordt dus niet meer donker hier…Toen we dus 100% klaar waren en we toch echt naar huis mochten om half 4 (nog steeds in de nacht ja…) was het dan ook al totaal licht. We waren onwijs moe, maar ongelofelijk trots op onszelf!

Anton en ik om 3:39. Moe, maar trots op onszelf!

Ik lag om ongeveer 4 uur in m’n bedje om vervolgens 3,5 uur later weer vrolijk gewekt te worden voor de volgende deadline. Het magazine moest afgerond worden! De hele dag heb ik er met mijn brakke hoofd aan gewerkt. Kleuren, fonts, blokjes, stipjes en lijntjes toevoegen, verwijderen, vervangen en corrigeren. Priegelen dus! Maar wel leuk om te doen! Om vier uur (in de middag dit keer) was het dan zover. Het magazine werd samengesteld! Spannend! Een volgende deadline was gehaald!

De restjes van het magazine! Opgeruimd staat netjes!

Na nog zo’n 3500 worden op papier gezet te hebben voor twee production reports, was het dan echt zover: ik had vakantie! Gewoon klaar met school. Lang leve de lol! Heerlijk! Het enige wat er nog even moest gebeuren was de première van de korte films. Dit was leuk, want nu konden we het werk van anderen zien! Voor één film was de huiskamer van mij en Nynke gebruikt en wij stonden dan ook keihard op de credit-role (je weet je wel, de aftiteling aan het eind). Cool! Alle films waren goed gelukt! Grappig dat vrijwel ieder team wel ergens een microfoon of voet in beeld had staan die daar niet hoorde.

Donderdagavond stond er een gezellige tradeparty op de agenda. Met alle ladies van de Exchange groep gingen we spullen ruilen die we niet meer mee naar huis wilden nemen. Het was echt supergezellig, meiden onder elkaar! Leuk om zo alle dames nog even te zien! Veel eten en vechten om kleding en sieraden e.d. maar het was super! Ga de meiden van hier echt missen!

Alle meiden bij elkaar!

Vandaag was de première op locatie. Annelies en Nynke hadden dit geregeld. In de bioscoopzaal van UNG-film (een organisatie die jongeren tussen de 16 en 24 jaar de kans geeft een film te maken) hadden we iedereen, die maar wilde komen, uitgenodigd. Het was een groot succes. De zaal zat goed gevuld! Iedereen was razend enthousiast. Onze acteurs waren er ook en voor hun was het de eerste keer dat ze de volledige film kregen te zien. Ze vonden het heel goed gelukt! Alle films zijn trouwens goed gelukt! Mochten jullie ze allemaal willen zien, bekijk dan vooral even deze link! (de films staan er nu nog niet op, maar wel de blogs van afgelopen weken!)

Na de première zijn we met z’n allen uit eten geweest. Erg geslaagd en het voordeel was dat we al het eten voor de helft van de prijs kregen! Twee drankjes en een hoofdgerecht kostte me daardoor slechts 88 kronen! Dat is omgerekend zo’n €7,50! Geen geld! De Kårhuset liet daarna ook niet lang op zich wachten. Een leuk spelletjes-systeem hadden ze daar uitgevonden: Alle biertjes kosten in eerste instantie dezelfde prijs. Wordt er van een merkt veel verkocht dan gaat de prijs omhoog. Wordt er weinig verkocht, dan gaat de prijs omlaag! Ideaal! Ik heb namelijk diverse coronaatjes voor 20 kronen en nog een paar, wat zwaardere biertjes, voor 26 kronen kunnen bemachtigen! Tussendoor zijn we nog wat gekke fotootjes wezen maken en gaan luisteren naar een bandje in de Stadshuset. Kortom, een topavond!

Een korte compilatie van de dag 🙂

Peper en zoutstel…

Martijn’s instructie voor de foto: “Look like you see Wendy naked!”

Martijns instructie voor de foto nummer 2: “Look like you’re just coming out of a washingmachine…”

De vakantie is echt begonnen en die luid ik in met een bezoek aan Göteborg! Samen met 8 andere Exchangers vertrekken we morgen om 12u met de trein richting Stockholm en Göteborg en gaan we daar een aantal dagen flink uit ons dak! Ik heb er zin in!

Afgelopen week stond vooral in het teken van school. Zoals ik al eerder vermeld had lopen er twee vakken naast elkaar. Voor het ene vak maken we een magazine en voor het andere project een film. Vooral dat laatste heeft een groot deel van mijn tijd opgeslokt.

Even kort het verhaal:
“Steve and Linda Wilson are an ordinary couple in there thirties who live in a peaceful suburb. Steven is a workingman, with a lot of things going on at once and Linda is a caring typical housewife. It could have been the perfect relationship; if you didn’t have the feeling something strange was going on. And who is the strange lady that keeps coming home to them uninvited?”

Ik moet nog even checken om te vragen of ik de videoblogs hier mag plaatsen. Ik kan sowieso een link geven naar de blogs die online staan op de weblog van het vak. Maar daarover later meer.

Voor het verhaal hebben we ook fragmenten van kinderen nodig. De director, een Zweedse klasgenoot Anton, werkt als bijbaantje op een kinderdagverblijf. Hij had toestemming van zijn baas (en uiteraard van een aantal ouders) om twee kindjes als ‘acteurs’ op te laten treden. En zoals eigenlijk iedereen wel weet zijn kinderen snel afgeleid en veranderen snel van interesse en aandacht. Gelukkig heeft Anton de gave de kinderen heel goed te kunnen sturen. Daarbij kennen de kinderen Anton al erg goed, dat scheelt enorm. De hele ochtend en een deel van de middag zijn we bezig geweest met het schieten van fragmenten en er is een hoop goeds uit gekomen. Wel kregen de dame en heer sterallures, want na de eerste take wilden zij al een korte fika. “Yeah we do it again, but first….I want a rest…and some water…”

De opening van het filmen begon met de slotscène (logisch toch?). Als andere acteurs hebben we drie Zweden weten te vinden die ons graag willen helpen. Goed gecast, want ze passen perfect bij de rollen. Diezelfde middag hebben we nog een deel geschoten met een goed eindresultaat. De kop was er af!

Repeteren

Ineke en Annelies doen de eerste take!

Anton en Tomas maken een vreugdedansje; de derde dag zit erop!

Ook al zit ik in Zweden, Koninginnedag kon ik, mede dankzij de andere 400 Nederlanders hier, niet ongemerkt aan me voorbij laten gaan. In de les deelde Nynke de nodige kroontjes uit, die we bijna de hele dag gedragen hebben. Een docent (een Brit, maar hij heeft ook in NL gewoond) vroeg zich af of we niet de hele dag aan het uitleggen waren wat onze vertoning te betekenen had. Maar wat zo typisch is aan Zweden, is dat ze erg verlegen zijn. Ze zullen het niet zomaar vragen. De eerste die vroeg waarom ik een kroontje ophad was een dronken student ’s avonds in de Kårhuset (een studentengelegenheid). *

Kroontjes in de klas

Voor ons was het Koninginnedag, maar de Zweden hadden ook een nationale feestdag op het programma staan. Valbourgh dag. Celebration of spring. De tuinen worden gesnoeid en het afval wordt verzameld op een groot plein. ’s Avonds wordt het aangestoken om op die manier de lente in te luiden (van verschillende Zweden heb ik begrepen dat het vooral een goeie reden is om flink aan de zuip te gaan…) Deze traditie ken ik persoonlijk al van Terschelling. Elk jaar zijn daar de 1 mei-vuren. Dezelfde traditie, dezelfde gewoonte. In Zweden alleen niet op 1 mei, maar op 30 april. Veel heb ik er niet van meegekregen. Ik zat met een rood gespannen hoofd in de sporthal omdat de Sundsvall Dragons hun laatste wedstrijd moesten spelen. Tot drie minuten voor het einde leek het goed te komen. Sundsvall kampioen in eigen stad? Helaas, het leek te mooi om waar te zijn. In de laatste minuten liep het spel heel rommelig en wisten de Solna Vikings er genoeg punten doorheen te drukken voor de winst. Omdat het na zes wedstrijden nu 3 – 3 staat, moet er nog een beslissingswedstrijd gespeeld worden. Deze is vanavond in Solna. Ik vind het niet eerlijk, want zij hebben nu het voordeel van de thuishal. Kennelijk gaat dat zo in Zweden. Ik hoop maar dat ze het halen!**

Okee het vuur is niet zo groot als op Terschelling, maar het is een vuur 😉

Bovenstaande verhalen spelen zich allemaal binnen de lokale bevolking van Sundsvall. Vrijdag was de op en top Local Day. We hadden weer een filmshoot ingepland. De indoor-scenes dit keer. Anton’s ouders hadden het huis ter beschikking gesteld om als set te gebruiken. Van 11 tot 5 zijn we bezig geweest en hebben we bijna alle scenes geschoten. Tussendoor lekker genoten van een Daim-ijsje. Dat is SUPERlekker ijs. Een soort cornetto, maar dan met stukjes crunchy caramel erdoorheen. HEERLIJK. De repen Daim-cholocade zijn ook altijd een fijne traktatie! Iets typisch Zweeds.

The Swedish Chef maakt bloed

Na een lange dag filmen, lachen, ge-cut en reshoots stond het er dan allemaal op. Anton en ik hebben het materiaal even goed bekeken en waren behoorlijk tevreden. Misschien wat mierenneukerijtjes hier en daar, maar daar kunnen we mee weg komen. Inmiddels was het al tegen zeven uur en we hadden superhonger. Anton’s moeder vroeg of ik bleef eten. Het was onwijs gezellig! Heerlijk gegeten (gebakken zalm van de BBQ, salade, aardappeltjes, een soort yoghurt met kaviaar erdoor (lekker!) en tiramisu toe). We hebben veel gekletst over NL vs. Zweden. Leuk om te zien hoeveel gelijkenissen er zijn en hoeveel verschillen. Leuke anekdote: we hadden het over het woord “Skål!” Dat betekent “proost!”. Ik kreeg twee verhalen te horen. Stiekem vond ik die van Anton het coolst, dat was een echt Viking verhaal! Skål komt van Skull (Schedel). Vroeger dronken de Vikingen uit schedels en daar komt het woord Skål vandaan. Cool toch? Anton’s moeder kon dat niet aanhoren en vertelde mij het “echte” verhaal. Na wat uitspraken kwam ik erachter dat Skål van Schaal komt. Men dronk uit een Schaal. Ze gaven de schaal door en riepen daarbij Skål! Dit is later omgedoopt tot het proostwoord.

Zaterdag was eigenlijk hetzelfde verhaaltje. Na opnieuw een dag filmen bleef ik opnieuw eten en heb ik het één en ander over Zweden geleerd. De betekenis van Sundsvall bijvoorbeeld. Een Sund is het water wat tussen het vaste land en een eiland ligt. voor de kust van Sundsvall ligt het eiland Alnö. De baai wordt dus de Sund genoemd. Vall is een lang stuk gestrekt land waar bijvoorbeeld paarden op grazen (in Nederland hebben we hetzelfde met koeien en noemen we het een weiland, maar dat was volgens hen niet hetzelfde…) Sundsvall betekent dus: de lange vlakten waar paarden op grazen (weiland…) aan de Sund.

Met de vader van Anton heb ik het nog over ijshockey gehad. Toen ik mijn belevenis vertelde over mijn bezoek aan een wedstrijd van Sundsvall moest hij erg lachen. Ik vertelde dat ik het maar een rommelige sport vond zonder regelmaat erin. Ik zag het als er op los beuken en kijken wie de puk het eerste in het netje van de tegenstander kan krijgen, maar hij zag dat toch echt anders. Je mag de tegenstander wel beuken maar het mag niet gevaarlijk worden op midden op het ijs zijn…hoe definieer je of een elleboogstoot wel of niet gevaarlijk is…? Wanneer de tegenstander nog staat, dan was het niet hard genoeg, was de verklaring van Anton’s vader…. Juist!

* ’s Middags kwam het vreselijke nieuw van de aanslag op de koningin mijn laptop binnen. Het was onwerkelijk. De YouTube beelden konden ons de ernst van de situatie tonen. We hebben er verbijsterd naar staan kijken. Dat dat in ons land kan gebeuren… Waarom? Dat was de enige vraag die we hadden. Voor even waren we blij om tijdens deze, normaal een absolute, feestdag meer in het Noorden te zitten. We hebben ons eigen feest gevierd, maar het had zeker wel een ondertoon.

** Bij het publiceren van deze post bleek uiteindelijk dat de Dragons het geflikt hebben! Ze zijn kampioen! 😀