Betreft: OV-chipkaart

ovchip
Foto: Noud!

Beste Mevrouw/meneer van de OV-chipkaart,

Verheugd was ik, toen ik een aantal maanden geleden mijn OV-chipkaart thuisgestuurd kreeg. Ik was na al die jaren wel benieuwd welke schitterende pasfoto ik ook alweer had ingeleverd. Vol ongeloof staarde ik naar het onzeker lachende meisje wat drie jaar geleden speciaal voor de OV-kaarten op de foto is gegaan. “Wat worden ze toch snel groot!”, hoorde ik mijn oma al zeggen.

Een paar maanden geleden was het dan zover. Ik zou de kaart voor het eerst echt gaan gebruiken! Lichtelijk nerveus, maar tegelijkertijd ook wel iets opgewonden haalde ik de kaart tevoorschijn en hield deze met een trillende hand voor de lezer. De poort die mij toegang gaf tot het prachtige Rotterdam ging open! Het werkte! Tevreden en vol zelfvertrouwen liep ik door. Mét de OV-chipkaart nog in mijn hand, voor het geval ik weer uit moest checken.

Vandaag, zo’n drie maanden later, maakte ik opnieuw gebruik van de OV-chipkaart. In Amsterdam dit keer, waar inmiddels het gebruik ook in volle gang is. Ik check in, en bij het Amstelstation ga ik nog even pinnen en loop richting de poortjes, om weer uit te checken. Wanneer ik mijn kaart als een inmiddels geoefend “uitchecker” soepel langs de lezer wil halen word ik teruggefloten. Of eigenlijk gepiept, want de poortjes fluiten niet, die piepen. Mijn kaart deed het niet! Paniek! Voor de zekerheid zoek ik alvast naar bewijzen dat ik bij Duivendrecht toch echt in had gecheckt. Terwijl ik rond kijk naar een bekende die vast voor mij kan getuigen dat ik echt heb ingecheckt, hoor ik rechts van mij een stem iets mompelen. Ik kijk op en daarbij recht in de ogen van een meisje. Een jaar of 20, maximaal. Zij herhaalde dat dit de poortjes voor de treinen zijn… Ik kijk om me heen, om er zeker van te zijn dat ik niet belazerd word. “Trein?”, vraag ik vol ongeloof. “Maar waar zijn dan de poortjes voor de…” Terwijl ik rondkijk zie ik het woord al dat mijn zin afmaakt: Metro. “Ah…ik dacht dat het niet uitmaakte, OV-chipkaart he…”, zeg ik terwijl ik richting de andere poortjes loop. De dame schud iets te hard van nee en de glimlach is mij te groot en te vals. Ik voelde me redelijk dom.

Nou vraag ik mij dus het volgende af waarom. Waarom moet het zo moeilijk? De OV-chipkaart was er toch, zodat er niet meer met verschillende kaartjes gewerkt hoefde te worden? Eén kaart voor al het OV? Waarom moeten we dan nog steeds overal apart in- en uitchecken? Schiet mij maar lek, maar voor mij vallen alle voordelen van deze kaart compleet in het niets.

Stel, ik heb een aantal krappe aansluitingen, dan wordt mijn poging alles op tijd te halen, en vertraging te voorkomen, belemmerd, doordat ik voor elk apart voertuig apart in en  vervolgens ook weer uit moet checken!

Graag vraag ik u om deze brief mee te nemen in de volgende vergadering over de OV-chipkaart. Verbind alle kaartlezers met elkaar, zodat een reiziger slechts éénmaal in en uit hoeft te checken. Zo maken we het reizen voor iedereen plezieriger én gemakkelijker.

Met vriendelijke groeten,
Wendy Segaar