Wat een held!

 

Jochem Myjer

Jochem Myjer. Een begrip in cabaret- en comedyliefhebbend Nederland. Een icoon is misschien beter verwoord. Ik heb Jochem leren kennen in het kleine theatertje de Roestbak in Almere. Ik liep er in 2002 stage voor mijn opleiding theatertechniek. Ik had geen idee wat te verwachten, maar dat werd duidelijk op het moment dat Jochem één stap over de drempel had gezet.

Ik bewaakte het pand, terwijl mijn collega’s even de hort op waren. Ik mocht ondertussen oefenen met de dartpijlen, want dat was mijn missie. Met darten winnen van mijn collega’s. Jochem vond het ook leuk en besloot een pijltje mee te gooien. En een pijltje gooien is een behoorlijk understatement kan ik je vertellen. Speerwerpen past wellicht beter. De pijlen gooide hij dwars door het bord, zo’n beetje de muur in. De toon was gezet. Prachtige voorstelling (ADHD) waar ik zó hard om heb gelachen, dat ik er bijna in bleef. De avond werd mooi afgesloten door een avontuurlijk ritje in de auto naar huis. Jochem moest naar Hilversum en werd gereden door zijn technicus. Ik heb brutaal een lift gevraagd dit wat geen probleem. Wel werd nog even gecheckt of ik het zeker wist. En zonder na te denken riep ik volmondig ja. Laat ik het zo zeggen, het was een lange maar zeer gezellig rit naar huis!

En toen voelde het ineens alsof ik dichterbij hem stond. Het was niet langer meneer Myjer. Het was Jochem. Ik heb helaas nooit meer het geluk gehad om direct naast hem te mogen staan. Wel heeft mijn moeder hem ooit nog eens aangesproken en vertelt dat ik met hem samengewerkt heb en dat wist hij nog. En echt, mensen vergeten mij vaak, of na een lange uitleg begint er iets te dagen, waardoor men denkt mij nog wel vaag ergens te herinneren, maar Jochem wist nog wie ik was. Een absolute eer.

En toen kwam afgelopen augustus het bericht van een tumor in het ruggenmerg. Jochem “de voor mij onsterfelijke” Myjer is aan de dood ontsnapt (wat hem toch weer enigszins onsterfelijk maakt…) Waar je normaal gesproken over artiesten denkt “oh wat erg zeg!”, was het bij Jochem Myjer net alsof het nieuws kwam uit mijn omgeving. Gek genoeg voelde het alsof het nieuws over een vriend ging. Kort gezegd, trok ik het me heel erg aan.

Heel erg dubbel, want ik had een date staan voor zijn voorstelling eind december van dit jaar. En dat deze nu niet door kon gaan, heeft mij eigenlijk gered. Was het een voorteken? Een voorteken waarvan Jochem de dupe is geworden? Laten we daar vooral niet teveel over nadenken…

Gisteren deed Jochem Myjer zijn verhaal in de Wereld Draait Door. Voor mij meestal een excuus om niet te hoeven sporten. Maar omdat ik  heb gezien dat Jochem iets vreselijks heeft overleefd, door perfecte artsen, maar waarschijnlijk óók door een goede conditie, won mijn discipline het van een gesprek van 10 minuten. En zojuist heb ik met open mond gekeken naar het onderstaande filmpje.

Wat een held!

Facebooktwitter

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.