De geschiedenis herhaalt zich een beetje: vorige week gewonnen van de New Stars en deze week van Archipel! Prima voortgang, zou ik zo zeggen. Archipel speelt ook in geel en had dit keer voor witte shirtjes gezorgd. Dat was fijn, want nu was het verschil beter te zien.

We openden de wedstrijd goed en de eerste score was dan ook voor ons. De scores voor Archipel wilden niet echt vallen in de eerste periode en wij konden er dan ook voor zorgen meteen al op een voorsprong te komen.
Gedurende de hele eerste helft wisten wij het netje vaker te vinden en zorgden we er goed voor dat dit vooral niet lukte bij Archipel. Goed afstoppen en strak verdedigen zijn toch wel onze geheime wapens geworden.

Ruststand 20 – 10

Waar we normaal al het gevoel krijgen de wedstrijd gewonnen te hebben, bleven we dit keer onze kop erbij houden. Per periode scoorden wij dubbel zoveel en dat gaf een lekker gevoel.

Dat Archipel wat gefrustreerd raakte, konden we merken aan de persoonlijke fouten die in het laatste kwart gemaakt werden. Zowel Maaren als Mehmet kregen deze mee en mochten elk twee vrije worpen schieten. Stiekem is dit nog iets waar we aan mogen werken, want alleen Maaren schoot er eentje raak.

In de laatste periode werden er nog wat showscores gemaakt, maar eigenlijk was het al gedaan. Waar het in de uitwedstrijd tegen archipel leek of we harder moesten knokken, ging het ons vandaag wat makkelijker af. Ook wel eens lekker.

Eindstand 55-32

Scores:
Mehmet 16
Luca 12
Maaren 9 (één vrije worp raak)
Shola 8
Boudewijn 4
Bouke 2
Jonas 2
Mysterieuze nummer 88 2 (waarschijnlijk Boudewijn, die is nr. 86)

Het was een goede wedstrijddag voor XU12. Men was lekker op tijd en zelfs Roemer kon er vanaf de 4e periode bij zijn, terwijl hij er in eerste instantie helemaal niet bij zou zijn. Wat een mooie verrassing!

Tegen de New Stars hebben we ook onze eerste wedstrijd gespeeld en die hebben we gewonnen, dus het hele team had er alle vertrouwen in. Toch heb ik als coach ook nog aangegeven dat ook zij inmiddels een paar maanden verder zijn en wellicht wat hebben bijgeleerd en beter zijn geworden. We moesten dus nog steeds opletten.

De coach van New Stars hielp met het sorteren van de verdedigers. Omdat ik een andere indeling voor onze spelers beter vond, gooide ik in eerste instantie hun verdediging helemaal in de war. Niet met opzet en uiteindelijk heb ik de coach van New Stars ‘het werk’ laten doen en ben ik daar in meegegaan. Tot soms het ongenoegen van de meiden van New Stars die vonden dat ze wel heel grote jongens moesten verdedigen.

Er werd voor de verandering best goed naar elkaar gekeken en vlot gepasst, waardoor onze ballen redelijk snel de basket vonden. Helaas had New Stars wat minder geluk. Ze kwamen onze verdediging niet voorbij en hun scores vielen niet. Na het eerste kwart bracht ons dit op een voorsprong van 16 – 0.

En zoals het eigenlijk een patroon begint te worden in de wedstrijden van XU12, begon de verdediging te verzwakken, het kijken naar elkaar werd minder en New Stars kregen hun schot te pakken. De ene na de andere bal gooide ze raak en ze begonnen aardig in te lopen. Gelukkig bleven wij ze nog steeds voor, maar helaas voor ons heb ik moeten concluderen dat we het tweede kwart van de wedstrijd toch echt verloren hadden (14 – 16). Omdat we wel voorstonden, was dit niet goed te begrijpen voor de spelers van Dunckers, maar toen ik uitlegde dat als we zo door bleven gaan, de winst nog wel eens voor New Stars kon zijn, werd het wel even stil.

De ruststand was 30 – 16.

Na de pauze werd meteen de draad weer volledig opgepakt. Er werd goed verdedigd (met name Kiki wist de bal goed af te stoppen!), rebounds werden gepakt, ballen werden onderschept (zogenaamde steals) en er gingen veel ballen raak. Zoveel dat we het verlies van het tweede kwart ruimschoots hebben goed gemaakt. Blijkbaar hebben we wat druk nodig om uitmuntend te presteren.

Ook het laatste kwart gingen we eigenlijk op dezelfde voet door. We zaten heerlijk in ons ritme en maakte gebruik van onze kansen. New Stars, die echt ruim een kop kleiner waren dan wij, streden dapper (en sportief!) door, maar het mocht niet meer baten. Ook deze wedstrijd hebben we weer in de pocket. En met een prachtige eindstand!

Eindstand volgens het wedstrijdsheet 72 – 22

Na het wedstrijdsheet bekeken te hebben, staat er als einduitslag 72 – 22, terwijl er ook nog op staat dat Bouke score nummer 74 en 76 heeft gemaakt. Ook op de teamfoto (te zien op onze teampagina!) kan je zien dat het scorebord 76 – 22 aangeeft. We hebben al ruimschoots gewonnen, maar het gaat om het principe. En om de nummer 1 bij te blijven, hebben we die 4 punten hard nodig. Waarom deze vier punten niet lijken te tellen, is mij helaas onbekend.

Scores:
Mehmet: 20
Bouke: 18 (waarvan er dus 16 meegeteld zijn in de einduitslag)
Shola: 14
Luca: 10 (had nummer 9, maar staat op het wedstrijdsheet als nummer 8)
Jonas: 4
Koen: 4
Roemer: 4
Boudewijn: 2

Helaas begon de ellende in kwart nummer 2. Slechts 7 ballen raak in kwart 2 en 3 is helemaal niet best, maar wat wil je ook met twee gebakken bananen als scheidsrechters. Omdat er veel (vaak terecht) commentaar op het fluiten was, werden de aanvoerders bij elkaar geroepen en werd de eerste waarschuwing uitgesproken. Grappig detail is dan weer dat de hoofdscheidsrechter meneer DRIFT heet… Het was niet echt een driftkikker, maar een zuiver bananensnoepje was hij al helemaal niet! Netjes knikte José ja en amen en de wedstrijd vervolgde zich.

De tafel had waarschijnlijk bananen in hun oren, want de Time-outs van Johny werden niet gehoord, waardoor zij niet op tijd de scheidsrechters attendeerden en een time-out tot wel 5x werd uitgesteld.

Toen iemand zijn banaan liet vallen en Mieke de prachtige woorden “Oh nee je banaan!” uitsprak, was het verlies eigenlijk alweer verzacht. Het vierde kwart speelden we niet eens heel erg slecht. Met slechts twee punten verschil sloten we het vierde kwart af, maar helaas was het niet genoeg. B(ananen)Z ’72 had ruim gewonnen met 55 – 29.

Scores:
Jose: 14
Fanny: 5
Maan: 3
Sam: 3
Suzette: 3
Mieke: 1
Wendy: 0 (uit twee vrije worpen. Normaal niet noemenswaardig maar met een (dit seizoen eerste) vermelding op het wedstrijdsheet was ik stiekem al best wel trots…)

De wedstrijd in Houten begon erg chaotisch en 15 minuten te laat. Naast dat Woodpeckers hun zaken niet op orde hadden, waren er bij ons twee laatkomers door een slecht te vinden sporthal. We begonnen de wedstrijd met 2 man minder en dat was toch wel erg spannend. Toch lieten we ons niet uit het veld slaan.

Kiki wist de openingsscore te maken en Maaren sloot de periode af met een tweede score. Omdat het leek alsof we Woodpeckers redelijk goed aankonden, lieten we veel ballen gaan en werden we ingehaald. Het stond ineens 10 – 4. Dat is even schrikken. Mehmet vond blijkbaar dat hij wat goed te maken had en bracht ons weer naar een voorsprong.

Ik wilde graag dat ze het vasthielden, maar toch werden de passes slordiger en zijn we veel ballen onnodig verloren. Daarnaast konden Woodpeckers veel te lang door dribbelen, waardoor ze veel vrij spel hadden.

De ruststand eindigde dan ook in een 20 – 16 achterstand.

De rust heeft iedereen goed gedaan. De chaos en de stress van de missende spelers was redelijk weg en we kwamen steeds beter in de wedstrijd. Roemer wist onder de basket lekker wat ballen raak te schieten en wist samen met Boudewijn ons op een voorsprong te brengen van maar liefst 8 punten!

Toch was het nog best pittig, want ook Woodpeckers wilde nog wel graag de winst pakken. Gelukkig was onze verdediging strak en konden we dreigen, waardoor Woodpeckers veel schoten mistten.

Koen en Mehmet sloten de wedstrijd af met scores en zetten Dunckers wederom op winst met een prachtige eindstand: 27 – 40! Presteren onder spanning en stress is moeilijk, maar ze hebben het laten zien! Supergoed gedaan!

Scores:
Mehmet: 16
Maaren: 6
Roemer: 6
Kiki: 4
Jonas: 2
Boudewijn: 2
Shola: 2
Koen: 2

Scores:
Shola: 14
Bouke: 10
Mehmet: 8
Maaren: 5
Roemer: 4
Jonas: 4
Koen: 2