Positiviteit maakt XU12 tot ware toppers

Zaterdag 27 september 2014 – Sparta Nijkerk XU12-2

Deze zaterdag mochten we lekker thuis in onze eigen sporthal, op ons eigen vertrouwde veld spelen. Dat hebben we in ons voordeel, dachten we.

Omdat eerdere wedstrijden ontzettend uitgelopen waren, hebben we de warming up gestart naast de velden waar gespeeld werd. Wat pass-oefeningen, rennen om warm te worden en even op de gang kletsen over onze aanpak. Ongeveer een half uur later dan gepland, mochten we dan op ons veld de warming up afronden. We waren klaar voor een potje basketbal. De eerste vijf stonden te springen om te starten.

Sparta Nijkerk was de club die naar Hilversum was afgereisd om tegen ons te spelen. Dat we het lastig zouden krijgen, zag ik al tijdens de warming up. Maar het hele team was het erover eens: we zouden ons niet uit het veld laten slaan.

Gaandeweg de wedstrijd bleek al gauw dat we echt nog heel erg veel moeten leren. We kwamen haast nauwelijks onder onze eigen basket uit en als we er eindelijk waren, raakten we onze plek in het veld een beetje kwijt, of konden we elkaar niet vinden. Dit resulteerde in onnodig balverlies, te veel solospel en niet goed genoeg naar elkaar kijken.

De verdediging daarentegen ging al best wel heel erg aardig. We pakten onze mannetjes goed op. Ik vond dat we wel wat brutaler mochten worden. Dit stukje hebben ze goed begrepen! Goed voor de bal vechten en mannetjes inhalen (ook al waren het niet hun eigen mannetjes). Nu nog sneller terugzakken en zorgen dat we de tegenpartij eerder laten stoppen met dribbelen en dan vormen we ook zeker echte dreiging. Dat vind ik echt een positief punt om te noemen.

En ach, die aanval komt wel. We moeten vertrouwen hebben in elkaar. Veel leren dribbelen, vrijlopen en leren schieten met een verdediger voor ons. Wennen aan veel spelers op het veld.

Mijn opmerking over dat ik scores niet belangrijk vond is deze wedstrijd wel erg letterlijk genomen. Niet één keer hebben wij een bal door het netje gekregen. Daar staat tegenover dat wij ervoor gezorgd hebben dat we het aantal tegenpunten met 17 hebben verminderd, ten opzichte van de vorige keer.

Eerlijk is eerlijk, de coach raakte enigszins gefrustreerd doordat we aan het einde telkens heel dichtbij een score waren. Daarnaast werden onze spelers soms door twee of drie verdedigers omringt, wat tegen de regels is, maar uitgerekend dat ben ik vergeten te bespreken met de scheidsrechter, voorafgaand aan de wedstrijd. De coach van Sparta vond het niet nodig om zijn jongens hierop aan te spreken. Helaas.

Een schouderklop hier en lachende gezichtjes daar waren heel bemoedigend. Er werden grapjes gemaakt over dat er nog van alles kon gebeuren en er werd vooral genoten van het op het veld staan. En daarom vind ik dit team zo vreselijk leuk. Ondanks alles blijft iedereen sportief en met name positief! Daar verdienen ze echt een dikke pluim voor!

De eindstand zeggen we maar heel zachtjes en schrijven voluit. Dat scheelt misschien in de schok.
nul tegen tweeënveertig.

De scheidsrechter was alleen, floot voor het eerst een XU12-wedstrijd en heeft ontzettend goed z’n best gedaan om de wedstrijd zo goed mogelijk te fluiten. Onze complimenten daarvoor! Dat mag zeker gezegd worden.

Op naar de volgende wedstrijd!

XU12 kreeg het zwaar te verduren

20 september 2014 – Green Giants XU12, Leusden

De eerste wedstrijd van XU12 vond plaats. Voor de meesten hun allereerste wedstrijd ooit. Een spannende dag dus! We moesten het stellen zonder Anna, dus we zouden met z’n negenen richting Leusden vertrekken. Helaas bleek ook Lies afwezig te zijn, dus we hadden uiteindelijk 8 spelers. Dat hield dan wel weer in dat bijna iedereen wel een keer twee maal achter elkaar zou spelen. Dat was natuurlijk wel weer leuk!

In Leusden moesten we nog even wachten op de badmintonclub tot zij hun wedstrijden uitgespeeld hadden. Om de tijd te doden en de meeste zenuwen wat in bedwang te houden, hebben we in de gang van de sporthal snel wat simpele pass-oefeningen gedaan.

Bij aanvang van de wedstrijd bleek al snel dat de verloren tijd flink ingehaald moest worden, want de scheidsrechters hadden het tempo er goed inzitten. In plaats van de normale minuut die je tussen de periodes krijgt, werd er meteen gefloten en moesten we klaar staan. Ik kon nog net oplezen wie de volgende spelers waren, maar zelfs daarvoor leken de scheidsrechters geen tijd te hebben. Daardoor verliep het geheel erg rommelig aan onze kant, kregen de spelers niet de gelegenheid goed de mannetjes af te spreken en sloeg de stress eigenlijk een beetje toe.

Dit was goed te merken. De spelers van Green Giants waren duidelijk veel beter op elkaar ingespeeld, bal behendiger en scoorden als eerste twee maal achter elkaar. Jara was de eerste van onze kant die het tijd vond om ons van de 0 af te halen en dribbelde in één keer door de verdediging naar de basket en maakte een prachtige lay-up. Lekker brutaal en zo hoort het! Helaas was dit onze enige score van de eerste helft, waar Green Giants de ene na de andere bal raak gooide. Onze koppies zag je langzaam betrekken.

Dat maakte dat iedereen heel onzeker werd. Gelukkig werden wij pas vanaf de middellijn verdedigd (dank coach van Green Giants!), waardoor wij enigszins rustig konden leren hoe je de bal moest innemen. De scheidsrechter nam de 8 seconden-regel erg serieus, maar kon er lekker niet voor fluiten, want wij waren elke keer gewoon keurig binnen de 8 seconden over de lijn. Ha!

Ruststand: 32- 2

Nieuwe helft, nieuwe kansen. We gingen ervoor alsof er nog van alles kon gebeuren.

Vanaf de kant probeerde ik zoveel mogelijk iedereen aan te moedigen, rust te creëren, de plekken in het veld aan te wijzen en vooral niet de moed te laten verliezen. Dat laatste was eigenlijk helemaal niet nodig. Want ondanks de gigantische achterstand, werd er geknald als een malle. Tot de laatste minuut werd er gestreden voor de bal alsof alles nog mogelijk was. Wat een instelling, prachtig!

Er was ook zeker een stijgende lijn te bespeuren in de wedstrijd. Ik zag dat er muntjes begonnen te vallen en er werd steeds beter verdedigd en aangevallen. We durfden meer en we gingen er ook voor.

Kiki en Jay zorgden voor wat puntjes met mooie schotjes en Fedra maakte een nuttige fout (wat de tegenpartij beperkte tot 1 punt in plaats van 2), maar helaas was het voor vandaag niet meer genoeg. In de laatste periode begon iedereen toch wel erg moe te worden en konden valpartijtjes niet uitblijven. Gelukkig bleef iedereen heel.

We hebben afgesproken niet meer te kijken naar de score, maar naar de groei die we hebben doorgemaakt in deze wedstrijd. Want de mentaliteit hadden we en gaan we ook zeker behouden het komende seizoen!

Veel oefenen, veel trainen en samen veel groeien. En dan lachen we straks om deze wedstrijd!

Eindstand: 59 – 8

Scores:
Jara 2, Kiki 2, Jay 4

Niet-scoorders:
Malou: flink op de bal, goed verdedigd
Ida: goed kijken, bal innemen, op de bal jagen
Kerem: Goed kijken naar anderen, goed verdedigen
Fedra: Goed verdedigen, een paar mooie pogingen tot scoren (volgende keer zijn ze raak!) en de nuttige persoonlijke fout, waardoor de tegenpartij niet 2 maar slechts 1 punt scoorde.
Laurens: Goed weg dribbelen van de verdediging, goed kijken en een zeer positieve instelling.