Voorhout, Forwodians. 84-26

De tweede helft van de competitie is weer begonnen. Ondanks dat we iets gezakt zijn in klasse, valt de tegenstander ons tot nu toe wederom tegen. Ze zijn wat ouder, groter, feller, balbehendiger en spelen al langer in U14. Pittig dus.

Zo ook deze week weer. De lengte was dit keer niet echt een probleem en bovendien hadden wij ook een lange dame mee. Charlotte maakte haar officiële debuut bij ons en daar zijn we heel blij mee!

En vanaf het eerste kwart merkten we het alweer. We liepen een beetje achter de feiten aan. Het spel van de Forwodians ging ons te snel. De dribbelaars konden we maar nauwelijks bijhouden en onze plekjes op het veld konden we niet echt vinden.

In een time-out vertelde Jacob wat de aandachtspunten waren. Die verdediging moest dicht. Het kwam iets te vaak voor dat we aan het kijken waren hoe de tegenstander probeerde te scoren. Want of dit voor de Forwodians gewoon was, of ze hadden hun dag niet, ze schoten niet echt lekker. Omdat ze wel vaak de rebound hadden, konden ze het keer op keer proberen.

Ons lukte het gewoon niet vaak om een aanval goed af te maken. We probeerden onszelf als een gek vrij te lopen, maar dit lukte maar nauwelijks. Wat ik wel heel goed vond was dat we echt probeerden de aanval vanaf de kop op te zetten, in plaats van alsmaar de hoek in te duiken. Een mooie vooruitgang qua aanval!

Na twee zware kwarten hadden we even rust. Ons was het slechts vijf keer gelukt om de bal in het netje te krijgen. En dat terwijl Forwodians dit wel 20 keer lukte. Niet echt een uitgebalanceerde tussenstand dus.

Het was echt niet dat de meiden het niet wilden. We zijn erg gefocust op de bal. Die willen we gewoon erg graag hebben. Geen slechte eigenschap natuurlijk, maar het gevaar schuilt erin dat we onze man een beetje laten gaan. En dat gebeurde wel erg vaak, helaas. We spraken af dat we vanaf nu keihard man to man zouden gaan verdedigen. En we stelden twee doelen. Forwodians mocht in totaal niet meer dan 75 punten maken (bij rust hadden ze er 40). Wij zouden daarentegen proberen boven de 20 uit te komen. Twee haabare doelen, vonden we.

Zo gezegd, zo gedaan.

De eerste minuten van het derde kwart lukte het aardig. Met enige aanmoediging vanaf de bank, bleven we inderdaad bij onze man en lukte het zelfs om een aantal keer de bal af te pakken en scores te maken. Mooi samenspel! Het koste de meiden wel erg veel energie en na 5 minuten zakten we helaas weer in ons oude patroon.

In het vierde kwart begonnen we weer ijzersterk. De meiden kunnen het dus wel! Forwodians hadden duidelijk moeite met onze strakke verdediging en ik zag in de Dunckers-gezichtjes dat ze hier best wel trots op waren. Wij lieten weer een paar mooie acties zien en daarmee was doel 1 gehaald: De magische grens van 20 punten was bereikt! Yes!

Nu nog de Forwodians onder die 75 houden. Ze zaten al in de 60 dus dat werd een uitdaging. Het was pittig. We waren een beetje geintimideerd door hun felle spel en daardoor lieten we het weer een beetje hangen. De ene na de andere open lay up konden ze maken en voor we er erg in hadden, was de 75 overschreden.

Ondanks dit lukte het ons om nog een paar aanvallen mooi af te maken. We keken goed naar elkaar en daarmee wisten we toch nog onze eindscore op te werken tot 26!

En toen zijn we de minuten maar gaan aftellen. We waren op. Gedurende de wedstrijd zijn we in het aantal scores per kwart omhoog gegaan en daarmee hebben we echt vooruitgang laten zien. Alleen die verdediging. Daar gaan we de komende trainingen flink aandacht aan besteden. Tot de meiden er gek van worden!

Eindstand: 84 – 26