Lieve zoons, dochters, schoonzoons, schoondochters, kleinzoons, kleindochters, kleinschoondochter en kleinschoonzoons,
Ook Oma zou met haar tijd meegegaan zijn, dus vandaar een digitaal bericht van deze oude taart! Die overigens nooit meer ouder wordt dan ze ooit is geworden, maar dat zie ik dan gewoon lekker als voordeel.
Ik probeer elk jaar weer uit te rekenen hoe lang geleden ik afscheid van jullie heb genomen en ik kom al een jaar of drie uit op 10 of 12 jaar. Nee, dat klopt niet, natuurlijk… Maar ik werd ook al een dagje ouder.
Jullie lezen het goed, nog steeds hou ik jullie in de gaten. Ik ben dan ook erg trots om te zien dat nog elk jaar mijn verjaardag goed gevierd wordt.
Ik probeer altijd even de aandacht te trekken met een dagje sneeuw. Dit jaar besloot ik het eens anders te doen. Jullie waren immers net van de sneeuw af. Dit keer heb ik een klein stormpje aangezet. Gewoon om jullie jezelf even te laten overwinnen. De één genoot ervan en de ander moest even ploeteren. Ja, daar kan ik wel even om gniffelen.
Ik vond de sfeer erg gemoedelijk tijdens het eten. Iedereen was in een opperbeste stemming. Logisch ook, het is tenslotte mijn verjaardag. Jammer van de twee aparte tafels… maar jullie hebben je er niet van laten weerhouden om weer eens flink de stoelendans te doen! Gezellig hoor!
Ik miste er overigens wel eentje… Deze was te druk met school? Vooruit, dat vind ik een goed excuus.
Ja lieverds, als het kon zat ik er gewoon elk jaar weer bij… maar dat doe ik maar niet. Dat veroorzaakt zoveel paniek… Ik kijk nu wel toe vanaf een afstandje. Ik kan namelijk ook ontzettend genieten van de gezelligheid die jullie met zn allen beleven. Hou dit vast. Dit is namelijk de beste basis. Een goede band met de familie. Het lijkt vanzelfsprekend, maar ik zie vaak genoeg dat het er ook heel anders aan toe kan gaan.
En wie regelt het volgend jaar? Dan kan ik alvast weer plannetjes bedenken om de herinnering voort te zetten!
Lieve groeten,
Oma
