20 februari 2015, Break Stars, Baarn

De wedstrijd bij de Break Stars in Baarn was zo’n 4 keer verzet. Maar vandaag was het zover. Een gekke dag en een lastig tijdstip. Vrijdagavond 18:00u is met het begin van de voorjaarsvakantie niet het ideale tijdstip, maar we zouden er voor gaan.

We hadden tijd genoeg om even lekker warm te lopen en wat in te schieten, want Break Stars had niet echt haast om te beginnen met de wedstrijd. Om kwart over 6 klonk dan eindelijk het fluitsignaal voor de openings-sprongbal.

En wat begonnen we lekker! In de tweede minuut wist Jara ons al op een 6 Р2 voorsprong te brengen. Helaas wisten we dit niet vast te houden en werden we al gauw weer ingehaald door de, voornamelijk lange, jongens van Break Stars. We voelden ons nogal geintimideerd door de lengte en het feit dat het alleen maar jongens waren. We kwamen in de volgende twee perioden niet ̩̩n keer langs de heren, waar zij de ene na de andere bal raak schoten. Even zonk de moed ons in de schoenen.

Ik probeerde het team wat op te peppen. Want dat het alleen maar jongens waren, mocht ons niet deren natuurlijk! Dit leek te helpen, want in de opvolgende 3 perioden wist Breaks Stars slechts twee punten te scoren. Onze verdediging was bijna waterdicht. We waren heerlijk fel, stonden in de weg en deden zeer goeie pogingen tot het stoppen van de bal. We waren zo gefocust op de verdediging, dat we bijna vergaten dat wij ook een basket hadden om ballen in te gooien. Dit lukte slechts één keer, maar wel met een loepzuivere layup van Kiki!

Dat we bijna alles al hadden gegeven bleek in de voorlaatste periode. We werden overruled door de mannen van Break Stars. Hoe dit kwam, wisten we niet goed. We besloten nog één keer alles uit de kast te halen. En dat lukte! In de laatste periode wederom geen scores voor Break Stars en onze debutant Philippine wist ein-de-lijk (na vele pogingen) die bal eens ín de basket te krijgen. Super!

Snel naar huis en weekend en/of vakantie vieren! Thuis gaan we proberen de rollen om te draaien! Want we blijven er gewoon in geloven!

Eindstand: 34 – 12

14 februari 2015, BC Shooters, Dudok Arena, Hilversum

Eindelijk, een maand na onze eerste wedstrijd, mochten we het veld weer eens betreden. Op deze mooie Valentijnsdag hadden we er echt zin in.

Vandaag had ik de opstelling zo gemaakt, zodat iedereen een keer de bal in mocht nemen. Dat vond ik wel zo eerlijk en dat is voor iedereen leuk natuurlijk!

Kiki en Anna mochten de spits afbijten. Zij zorgden als eerste voor het innemen van de bal. Dat het een poos geleden was, merkte ik helaas. Al vanaf minuut 1 kwamen we er niet lekker in. XU12 had te veel liefde voor de tegenpartij en gaf BC Shooters lay-ups kado, alsof het chocolaatjes uit een valentijnshart waren. Dat moest echt beter!

Genoeg met die liefde! Even de schouders eronder! Fedra en Jara waren aan de beurt om de bal in te nemen. Na veel pogingen was het dan Fedra die er aan het eind van de tweede periode voor het eerst doorheen kwam. De kop was er af, wij stonden ook met scores op het bord!

En vanaf dat moment ging het gelukkig ietsje beter. Het innemen van de bal werd in de derde en vierde periode verzorgd door Ida en Kiki, en Laurens en Jara.

Met name in de periode voor de rust lukte het om ons getal op het scorebord enigzins op te halen. Laurens mocht twee vrije worpen nemen en hij gooide er één raak met een prachtig schot! In diezelfde periode wisten Jara en Jay ons getal op het scorebord op 9 punten te zetten. Helaas was BC Shooters inmiddels al aardig wat uitgelopen.

Ruststand: 9 – 25

Na de pauze pakten we vooral de verdediging goed op. Kerem en Kiki mochten met elkaar het innemen van de bal verzorgen. En wat gebeurde veel! Ballen afpakken, meer achter de dribbelaars aan zitten en meer in de rebound. Jay was heel goed bezig in de verdediging en zat er bovenop. Dit resulteerde in twee vrije worpen, waarvan er eentje raak was!

Malou was lekker fel op de bal en dat kwam goed uit, want zij was de volgende die met Kiki de bal in mocht nemen. Dit mocht lekker vaak! Doordat we best heel aardig verdedigden, bleven de scores van BC Shooters een beetje uit. En zo hoort het!

We probeerden dit vast te houden in de voorlaatste periode. Dania en Kiki zorgden voor de bal en Kerem stond heel vaak mooi vrij! Hij wist zelfs bijna te scoren voor ons! Volgende keer zit ‘ie raak! We leken er wat beter in te komen.

Omdat het in de aanval nog niet zo wilde lukken, gingen we voor de verdediging. Jara en Jay waren aan de beurt voor de bal. En die verdediging ging goed! We kregen het zelfs voor elkaar dat BC Shooters niet één keer scoorde! Wij, daarentegen, wisten het netje twee keer te raken! Dit was een mooie afsluiting.

En zeg nou zelf, iedereen smelt toch van deze lieverds? Kijk eens wat ze voor de coach op het coachingsbord hadden gezet!

Wát een liefde!

Eindstand: 17 – 41
Jara scoorde op de valreep nog één keer met een prachtige lay-up, maar omdat de toeter al was gegaan, telde deze niet meer. Jammer!

17 januari 2014 – BC Shooters MU12, de Kuil, Bunschoten-Spakenburg

Bij XU12 is het wel even heel erg stil geweest. En om te voorkomen dat de volgende wedstrijd gespeeld wordt, zonder een verslag van de vorige, bij deze een update!

Na onze zoveelste nederlaag, kwam de uitnodiging voor een nieuwe competitie als geroepen. Een competitie in de regio met alleen maar beginnende basketbalteams. Dat zag ik wel zitten!

Er werd heel zelfstandig warmgelopen, ingegooid en rustig voorbereid op de wedstrijd. Tijdens het bespreken van de tactiek bleek dat iedereen er ontzettend veel zin in had. Nieuwe ronden en nieuwe kansen!

Druk in overleg over de tactiek! – Fotocredit: Quirien Aretz

En dat we beter op onze plek zijn in deze competitie bleek al vrij snel. Onze tegenstander, BC Shooters MU12, was een gelijkwaardige tegenstander. We konden ze prima bijhouden. Na de eerste periode opende Jara de score voor ons en was het gelijk. Met 2 – 2 op het scorebord kon er nog van alles gebeuren.

Het zelfvertrouwen groeide met de minuut. Waar we in de tweede periode wat dribbelaars door lieten en op een achterstand kwamen, wisten we dit in te halen in de derde periode. Zeer goed verdedigingswerk (nul scores voor Shooters!) en maar liefst 5 scores (een drietje van Dania en een lay-up van Kiki) van onze kant, bracht ons weer redelijk gelijk.

Shooters wist er vlak voor de rust weer twee keer door te komen, waardoor we de rust in gingen met 12 – 7. Niemand leek het erg te vinden en nam even rustig de tijd om bij te komen.

Prachtig om te zien dat we echt voor de bal vochten. Waar kon doken we erop en probeerden we deze met man en macht af te pakken. We hebben net geoefend met pivoteren (wegdraaien van de verdediging, waarbij je één voet op de grond houdt) en dit werd heel goed in de praktijk gebracht.

Ook verraste het team mij met vrijlopen. Er werd bewogen alsof er levens op het spel stonden, waardoor er best wat kinderen vrij kwamen. Ik kon het team zelfs betrappen op rebounds.

Allemaal in de rebound! – Fotocredit: Quirien Aretz

Allemaal acties waar ik heel erg trots op ben. Het zelfvertrouwen van het team groeide zichtbaar en dat belooft veel goeds voor de komende wedstrijden.

Een puntje voor verbetering is ons uithoudingsvermogen/conditie. Het werd duidelijk dat we in de eerste helft keihard van start waren gegaan en dit kwamen we tegen na de pauze. Onze energie was een beetje op, waardoor BC Shooters ons vaak voorbij kwam en uitliep.

Maar al met al was het een heerlijke wedstrijd om naar te kijken en volgens mij ook om te spelen. De spelertjes gaven zelf ook al aan dat ze nu veel meer durfden, omdat de tegenpartij ‘ook niet zo heel goed was’.

A.s. zaterdag moeten we tegen hetzelfde team, maar dan thuis. Eens zien wat er in de tussentijd is bijgeleerd!

Eindstand 30 – 13
Volgens mij was het 15 punten voor ons, want we hebben in de laatste periode ook een keer gescoord… maar deze staat niet op het sheet helaas.

Dunckers XU12 – Almere Pioneers XU12-2 , Dudok Arena, Hilversum

Na drie uitwedstrijden mochten we ons eindelijk weer melden in onze eigen sporthal, op ons vertrouwde veld. We waren allemaal op tijd en waren al ver voor de start van de wedstrijd aan het ingooien, inpassen en aan lummelen. Ook Ida vergezelde ons vandaag. Ze is nog herstellende van een blessure, maar stond ons bij met fijn support!

Minstens zo vertrouwd was de scheidsrechter Marco Hesselink die, samen met Jasper van Ravenswaay, onze wedstrijd mochten fluiten. Altijd fijn, want dan weet je dat het eerlijk gebeurd en dat we een leuke wedstrijd tegemoet gaan.

Toen de jongens van Almere Pioneers arriveerden was al vrij snel duidelijk dat we wederom goede dribbelaars tegenover ons zouden hebben. We spraken dan ook af dat we eerder zouden gaan terugzakken in de verdediging in de hoop de snelle dribbelaars goed voor te kunnen zijn. In de aanval zouden twee spelers de bal innemen. De overige spelers zouden alvast op hun plek gaan staan, om als een gek gaan vrijlopen. Kerem zou onze troef worden deze wedstrijd.

Zo gezegd, zo gedaan. Het innemen van de bal ging goed! Kiki, Fedra, Lies en Jara wisselden elkaar af en het ging precies zoals we hadden geoefend in de training. De spelers van Pioneers zaten al snel flink op de bal te azen, waardoor we met dribbelen wat moeite hadden. De anderen liepen erg goed vrij, al vergaten we wel eens op te letten of we ook aanspeelbaar waren, de essentie van het vrijlopen. Helaas passten we niet altijd even strak, of stonden we niet klaar om de bal te vangen, waardoor Pioneers er snel tussen zat en een fast break kon lopen. Met onze tactiek om snel terug te zakken, konden we ze vaak best aardig bijhouden. Als we nu ook nog meer zouden gaan rebounden, zouden we nog best dreiging kunnen vormen.

Dat laatste lieten we nog wel eens afweten. We waren al veel feller op de bal dan bij andere wedstrijden, dus dat is zeker iets wat absoluut verbeterd is. Nu nog met z’n allen in die rebound. We staren nog te veel naar wat de bal doet. We moeten ervoor gáán! Springen! Tegenstanders een beetje opzij duwen om ruimte te maken!

Voordat Fedra voor ons de eerste score maakte, was Almere Pioneers al helemaal uitgelopen naar 22 punten. Maar dat hadden er ook met gemak 44 kunnen zijn. Maar dát hebben we dus kunnen voorkomen. Iets wat ik echt heel knap vind! XU12 rende alsof hun leven er vanaf hing!

In de vierde periode waren we op en top geconcentreerd. Jay maakte een persoonlijke fout. De tweede in de wedstrijd (Lies maakte de eerste in de derde periode). Dit resulteerde in twee vrije worpen van de tegenstander die gemist werden. En precies daarom mogen alle spelers van mij wel eens een fout maken. Om te voorkomen dat er scores vallen! In deze vierde periode heeft Almere slechts 4 punten gescoord. Voornamelijk doordat wij ballen afpakten, goed verdedigden en lieten zien dat we niet voor één gat te vangen zijn.

Helaas was het daarna meteen afgelopen. De vermoeidheid sloeg toe en Almere liep vol over ons heen. In de laatste periode scoorden zij zo’n 2/3 van het totaal aantal punten, waar wij ons cijfer niet boven de 8 kregen.

Toch ben ik wederom trots op mijn kanjers. Ze laten zich gewoon niet uit het veld slaan! Hoeveel tegenscores ze ook krijgen, ze blijven vechten alsof er nog van alles mogelijk is. En van die mentaliteit kan ik zelf nog veel leren!

Eindstand: 8 – 64

Zaterdag 22 november 2014 – New Stars XU12-1, Nieuwegein

De New Stars uit Nieuwgein spelen in oranje, wat betekende dat we eindelijk weer in onze eigen geel/blauwe tenues mochten spelen. Het was wederom een vroegertje, maar het was geen zondag en het leek wel of dat een hoop scheelde. Het team leek wat fitter dan vorige week zondag.

Tijdens de warming up ging het lekker. Een nieuwe oefening tussendoor werd goed opgepakt en gaf meteen de gelegenheid om ‘warm te schieten’. Sowieso vind ik dat we een goede warming up lopen.

De scheidsrechter was in haar eentje (blijkbaar heb je spijbelende scheidsrechters bij elke club), maar floot heel prettig. Ze zag heel veel en was eerlijk. Belangrijke eigenschappen.

We hadden een jongens-team tegenover ons, maar daar laten we ons al lang niet meer door uit het veld slaan. Het concept “mannetje kiezen” begint ook steeds concreter te worden voor iedereen. Er werd goed overlegd en de juiste mannetjes werden gekozen.

Na de sprongbal werd wel duidelijk dat we weer met redelijke dribbelaars te maken hadden, waardoor New Stars in de eerste periode de enige was die scoorde. Het ging er verder eigenlijk best rustig aan toe. Bij ons was Fedra de eerste die voor punten zorgde. Dat gaf het team moed.

Vanaf de kant blèrde ik dat men zich niet moest laten intimideren door een verdediger. Beschermen die bal en dribbel maar door, of draai juist weg. Dit werd allemaal heel goed gedaan. Toch raakten we aardig wat ballen kwijt, omdat de spelers van New Stars erg happig op de bal waren (iets wat wij ook echt moeten zijn!), konden ze regelmatig de bal afpakken of onderscheppen.

Verdedigend vond ik dat we echt heel hard werkten. We zakten al eerder terug in de verdediging dan we een paar wedstrijden geleden deden en dat hielp echt. We vormden dreiging! New Stars kwam niet, of met moeite, door ons heen. Malou was vaak, samen met Jay, op tijd terug en ze wist ook goed in de weg te staan. Ook Jara probeert zoveel mogelijk haar man, of de man met de bal, in te halen.

Alleen die aanval. We zijn nog steeds te begripvol, te lief en weinig vel. Alsof we de bal niet willen hebben. Kijken omhoog en wachten tot de bal onze kant op komt. Maar dat is niet genoeg. Een enkeling springt, vliegt en grijpt naar de bal. Maar de meeste handen die ik zag, hoorden echt bij de oranje shirtjes. Dat moet meer geel zijn!

In de rust namen we vooral even ons momentje. Rustig aan doen, een appeltje eten, flesje water wegtikken, maar ook liedjes zingen met een bijbehorend dansje (ja dames, dit is vastgelegd op video!). Zo konden we weer fit beginnen aan de tweede helft.

Met slechts zes spelertjes, vond ik dat we het echt wel goed deden! Maar helaas misten we duidelijk mankracht. New Stars dribbelde ons keer op keer voorbij, waardoor zij wel heel erg uitliepen.

Het is mooi om te zien dat iedereen zo zijn eigen talentjes heeft. Jara knalde de bal over de middellijn met haar bekende snelle dribbels en dook vol op de bal wanneer de mogelijkheid er was. Kiki wist maar liefst drie keer de bal in de basket te gooien. Jay, die bekend staat om zijn sprintjes in de verdediging, knalde er op los. Hij maakte zelfs nog een persoonlijk fout, wat ik alleen maar kan toejuichen, want dat betekent dat hij ervoor gaat. Hiervoor kreeg de tegenpartij een bonuspunt. De score zat namelijk al wel. De bonus was gelukkig mis. Fedra wist een paar keer in de passlijn de bal weg te tikken van de tegenpartij. Malou probeert veel in de rebound te gaan en doet goede pogingen tot het afpakken van de bal en Kerem hield zich zo stil, dat hij werd vergeten door zijn verdediger. Daardoor kwam hij wel heel erg veel vrij! Daar gaan we meer gebruik van maken in de volgende wedstrijden! (of geef ik nu de tactiek weg… de tegenstander van volgende week leest dit misschien ook wel… sssst!)

Als goedmakertje zorgde Jay op de valreep nog voor de dubbele cijfers op het scorebord!

En ondanks dat we voor de zoveelste keer werden ingemaakt, vond ik het een leuke partij om te coachen en naar te kijken.

Eindstand: 47 – 10